«Η Ληστεία Του Αιώνα 2: Pantera» (2025): Μία ταινία δράσης, δίχως δράση;

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Η ταινία, για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα, αποτελεί μία προσδοκώμενη συνέχεια που άργησε πολύ να φθάσει. Η πρώτη ταινία «Ληστεία Του Αιώνα» (Den Of Thieves, 2018) ακολούθησε επακριβώς τον δρόμο που χάραξε το αριστούργημα του Μάικλ Μάν με τίτλο: «Ένταση» (Heat, 1995). Οι Αμερικανοί κριτικοί αποκάλεσαν το φιλμ «soft reboot», και ίσως πράγματι να είναι μία άτυπη επανέκδοση της ιστορίας του Μάν. Η διαφορά έγκειται σε αυτή τη δεύτερη ταινία, ο Μάικλ Μάν μέχρι στιγμής δεν έχει προχωρήσει στην κινηματογραφική συνέχεια της ιστορίας που συνάρπασε κατά τη δεκαετία του ’90. Αρκέστηκε εντούτοις στη συγγραφική αντίστοιχη. Πάμε να κάνουμε τη σύνδεση λοιπόν και να δούμε πως θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτή η ιστορία μέσα από την εν λόγω επανέκδοση.

Πλοκή;

Ο Νίκ, ένας σκληροτράχηλος αστυνομικός, δεν έχει καταφέρει να ξεχάσει την ντροπιαστική ήττα που του πρόσφερε ο Ντόνι, με την ληστεία που οργάνωσε και περάτωσε επιτυχώς. Ο τελευταίος από την άλλη έχει μεταβεί από την Αμερική στην Ευρώπη και συστρατευθεί με την οργάνωση «Pantera». Αυτή η οργάνωση ειδικεύεται στις ληστείες διαμαντιών και ο επόμενος τους στόχος βρίσκεται στο κέντρο της γαλλικής Νίκαιας. Ο Νίκ θα καταφέρει να βρει τον Ντόνι, αλλά σε πλήρη αντίθεση με τη θέση του, δε θα τον συλλάβει. Θα προτείνει προς έκπληξη όλων να συμμετάσχει στην επικείμενη ληστεία. Μέσα σε ένα κλίμα καχυποψίας και αντικρουόμενων συμφερόντων, κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν, καθώς ο καθένας έχει τα δικά του προσωπικά κίνητρα για τη ληστεία.

«Στην καρέκλα του σκηνοθέτη»:

Στη θέση του σκηνοθέτη, αλλά και του σεναριογράφου επιστρέφει ο Κρίστιαν Γκούντεγκαστ, υπεύθυνος για την πρώτη ταινία της σειράς, αλλά και για την ιδέα πίσω από το φιλμ: «Το Λονδίνο Έπεσε» (London Has Fallen, 2016). Αν η πρώτη ταινία θύμιζε, όπως προαναφέρθηκε την "Ένταση", αυτή πλέει με βεβαιότητα στα νερά του "Miami Vice" (2006). Ο δημιουργός μαζί με τον πρωταγωνιστή του, Τζέραρντ Μπάτλερ, αποφασίζουν να μεταφέρουν την δράση από το αμερικάνικο αστικό τοπίο στην γραφική και μεσογειακή Νίκαια. Αυτή η μεταβολή ακολουθεί τη γενικότερη ατμόσφαιρα της ταινίας. Η ασφυκτική ένταση της πρώτης ταινίας απομακρύνεται και το κενό καλύπτεται από έναν χαλαρό ρυθμό και τόνο.

Οι σκηνές δράσης σε βαθμό περιορίζονται και αντικαθίστανται από σεκάνς διαλόγου και σχεδιασμού της διάρρηξης. Δεν είναι λίγες οι αντίστοιχες που εμπεριέχουν το στοιχείο της δράσης, αλλά δεν πρωταγωνιστούν. Πρωταρχικός σκοπός του καλλιτέχνη σε επίπεδο σκηνοθεσίας είναι να δώσει βάση στο στυλ και την τελική εικόνα της ταινίας του. Σε επίπεδο σεναρίου αποπειράται να εξανθρωπίσει την ομάδα που θα προβεί στη ληστεία. Δεν τους δίνει το απαραίτητο βάθος για να «αναγκάσει» τους/τις θεατές να νοιαστούν, αλλά αναμφίβολα είναι διακριτοί μεταξύ τους. Το σενάριο κάνει χάρες στους ήρωες του και οι ηθοποιοί φαίνεται να το διασκεδάζουν.

«Στο σετ του ηθοποιού»:

Ο λόγος που η ταινία δεν καταλήγει στο απόλυτο κενό είναι ο στυλοβάτης που ακούει και απαντάει στο όνομα Τζέραρντ Μπάτλερ. Η περίπτωση του φαντάζει ολότελα μοναδική. Κατάφερε να ανελιχθεί μέσα από ταινίες όπως οι «300» (2006) και το «RocknRolla» (2008), αλλά μετά γνώρισε μία σχετική «ποιοτική» πτώση. Παγιδεύτηκε σε κοινότυπους ρόλους, ακόμα πιο κοινότυπων ταινιών. Αρκετοί έχουν βρεθεί στη θέση του, ελάχιστοι έχουν καταφέρει να ασπαστούν επιτυχώς τον ρόλο τους, να διακριθούν και να επιστρέφουν λίγο λίγο «στην επιφάνεια». Αυτός είναι ο δρόμος που ακολούθησε ο ηθοποιός και οι τελευταίες του ταινίες αποτελούν μικρές επιστροφές.

Το εγγενές χάρισμα του πρωταγωνιστή βοηθάει το σύνολο των ηθοποιών που τον πλαισιώνουν. Πρώτος, ο Ο’σί Τζάκσον Τζούνιορ στον ρόλο του «Ντόνι» επιστρέφει στη σειρά με τρελά κέφια. Μοιράζεται τις περισσότερες σκηνές μαζί με τον Μπάτλερ και η αλληλεπίδραση ανάμεσα τους δίνει ψυχή στην ταινία. Δεύτερη, η Εβίν Αχμάντ στον ρόλο της «Γιοβάννα», είναι η αρχηγός της συμμορίας και γοητεύει με σαγήνη. Αν ο χαρακτήρας του Νίκι παρεκκλίνει από το γράμμα του νόμου στο έγκλημα, ο χαρακτήρας της θα είναι σίγουρα ένα από τα κίνητρα.

Cut, it’s a wrap:

Κλείνοντας, θα μιλήσουμε σαν νεαροί και θα πούμε ότι η ταινία «βαϊμπάρει». Πραγματικά, οι συντελεστές εστιάζουν την προσοχή τους σε σκηνές χαρακτήρων και στιγμών, πράγμα ιδιαιτέρως σπάνιο για «ταινία δράσης». Αποκορύφωμα αυτής της κατεύθυνσης είναι η αντίστοιχη σεκάνς στο κέντρο διασκέδασης, που το κοινό διασκεδάζει και φλερτάρει μαζί τους. Μπορεί να μη ψυχαγωγήσει όσο η πρώτη ή να μη συνιστά άξιο δείγμα του είδους, αλλά η αίσθηση που αφήνει, αν εξαιρέσουμε ορισμένες ευκολίες, είναι ευχάριστη, παρά την εκτενή της διάρκεια. Αυτό που μένει να αναρωτηθούμε είναι το εξής: «Θα βγει τρίτο μέρος;»

Θα έβαζα με χαλαρή άνεση 6,8/10 σε κλίμακα μέτρησης «προτείνεται».

 

Διάρκεια: 2 ώρες και 24 λεπτά

Είδος: Δράσης-εγκλήματος

Σκηνοθεσία: Κρίστιαν Γκούντεγκαστ

Πρωταγωνιστές: Τζέραρντ Μπάτλερ, Ο’σί Τζάκσον Τζούνιορ, Εβίν Αχμάντ.

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Κινηματογράφος #ChristianGudegast #DenOfThievesPantera #ActionCrime #GerardButler #O’SheaJacksonJunior