«Κάπτεν Αμέρικα: Θαυμαστός (δε θα το ‘λεγα) Καινούργιος (όχι τόσο) Κόσμος (είναι;)» (2025)

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Έπειτα από τη δημοσίευση επτά άρθρων αξιόλογων έργων ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για ταινία, βασισμένη σε κόμικ της εταιρείας «Marvel». Δεν είναι ότι δεν εκτιμούμε τη γενική απόπειρα της εταιρείας να μεταφέρει τις ιστορίες της από τις σελίδες των πετυχημένων κόμικ της στην ασημένια οθόνη. Κάθε άλλο παρά αυτό, απλώς τα τελευταία χρόνια διακρίνεται μία αδυναμία να αναδειχθεί κάτι «θαυμαστό» και «καινούργιο», ενώ η έλλειψη δημιουργικών ρίσκων αποστασιοποιεί τους/τις θεατές από τη συλλογική εμπειρία. Γυρίζοντας στην ταινία, αυτή δεν είναι άλλη από το 35^ο φιλμ της σειράς με τίτλο: «Κάπτεν Αμέρικα: Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» (Captain America: Brave New World, 2025). Πάμε να δούμε αν πράγματι η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς!

Πλοκή; 

Βρισκόμαστε σε έναν καινούργιο κόσμο, ο τιτάνας Thanos ηττήθηκε από την υπερηρωϊκή ομάδα των «Εκδικητών», ενώ η νίκη δεν ήρθε δίχως κόστος. Οι ήρωες, αν και κατάφεραν να επαναφέρουν όλους όσους χάθηκαν από το άγγιγμα του τιτάνα, έχασαν στο τέλος της ημέρας δύο από τα πιο ισχυρά μέλη της ομάδας τους, τον «Iron Man» και τον «Κάπτεν Αμέρικα». Ο τελευταίος, πριν προβεί σε ταξίδι στον χρόνο και μεταβεί στο παρελθόν, παραδίδει την ασπίδα του, το κατεξοχήν σύμβολο του, στον βοηθό και διάδοχο του Σάμ Γουίλσον ή αλλιώς «Γεράκι». Ο Σάμ καλείται να επωμιστεί το τεράστιο βάρος της κληρονομιάς του «Κάπτεν Αμέρικα», ενώ ο κόσμος γύρω του αλλάζει. Στην θέση του πρόεδρου των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται πια ο βετεράνος στρατηγός Θαδδαίος Ρός, πάλαι ποτέ πολέμιος των «Εκδικητών». Μέσα σε ένα κλίμα πλεκτάνης και συγκάλυψης, ο νέος «Κάπτεν Αμέρικα» θα δοκιμάσει να βρει την άκρη του νήματος για το ποιος επιχειρεί πολιτικές δολοφονίες και οδεύει τον κόσμο σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

«Στην καρέκλα του σκηνοθέτη»:

Στην καρέκλα του σκηνοθέτη βρίσκουμε τον «πρωτοεμφανιζόμενο» Τζούλιους Όνα. Ο δημιουργός φέρει μία ταινία μεγάλου μήκους στο ενεργητικό του, ενώ έχει σκηνοθετήσει πλήθος μικρού μήκους και «video clip». Αναλαμβάνει την σκυτάλη από τους αδερφούς Ρούσσο (Winter Soldier, Civil War, Infinity War, Endgame) και τον Τζό Τζόνστον (The First Avenger), ενώ έχει να συνδέσει τις προαναφερθείσες ταινίες με (αρχίζω) το «Απίθανος Χάλκ» (Incredible Hulk, 2008), τους «Eternals» (2021) και τη σειρά «Το Γεράκι Και Ο Στρατιώτης Του Χειμώνα» (The Falcon and the Winter Soldier, 2021). Πρόκειται αν μην τι άλλο για ένα εξαιρετικά απαιτητικό εγχείρημα, το οποίο στα χέρια ενός άπειρου σχετικά δημιουργού μπορεί να λάβει καταστροφικές κατευθύνσεις. Αυτές μπορούν να μεταφραστούν σε διαρκείς αλλαγές στο σενάριο, σε συνεχείς αναβολές όσον αφορά την επίσημη κυκλοφορία της στις κινηματογραφικές αίθουσες, όσο το κεφάλαιο διογκώνεται και περιορίζει τις πιθανότητες εισπρακτικής επιτυχίας.      

Η σκηνοθετική προσέγγιση αυτή καθ’ αυτή τώρα μήτε παρουσιάζει, ούτε συνιστά σε κανέναν βαθμό κινηματογραφική εμπειρία και ποικιλία. Το έργο αντιμετωπίζει θέματα τόσο στον ρυθμό, όσο και στον τόνο. Ο πρώτος είναι υπερβολικά γρήγορος, ταχύτατος, ενώ δεν χρειάζεται πρακτικά να είναι, λόγω της κατεύθυνσης που έχει προαποφασιστεί για το ύφος του. Οι προηγούμενες δύο ταινίες της τετραλογίας πλέον του «Κάπτεν Αμέρικα» ακολούθησαν την γραμμή του κατασκοπικού-πολιτικού θρίλερ. Οι συντελεστές από μεριάς τους αναζήτησαν την έμπνευση τους σε τέτοιου είδους φιλμ, όπως «Η Ώρα Του Τσακαλιού» (1973) και «Άμεσος Κίνδυνος» (1994). Το μυστικό στη συνταγή της επιτυχίας αυτών των έργων είναι η μεθόδευση και οι στιγμές ανάμεσα σε χαρακτήρες. Στην ταινία που εξετάζεται, υπάρχουν σκηνές, αλλά όχι στιγμές, γεγονός που δημιουργεί δομικό πρόβλημα στην κυρίως αφήγηση. Ο τόνος από την άλλη αμφιταλαντεύεται και δεν γνωρίζει που πρέπει να σταθεί.

«Στο σετ του ηθοποιού»:

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκουμε τον Άντονι Μάκι (όχι Μάκη), ο οποίος ερμηνεύει τον χαρακτήρα του «Σάμ Γουίλσον» για έβδομη φορά. Στο εν λόγω φιλμ όμως καλείται να ενσαρκώσει έναν συνδυασμό, ένα «υβρίδιο» μεταξύ «Γερακιού» και «Κάπτεν Αμέρικα». Σε γενικές γραμμές είναι καλός, αν και το σενάριο δεν του κάνει χάρες, δεν του δίνει ατάκες, σκηνές. Το νέο του κουστούμι είναι ιδιαίτερα εξελιγμένο, με άμεση συνέπεια να μην πρωταγωνιστεί αποκλειστικά ο ίδιος στις σκηνές δράσης. Αντιθέτως, αντικαθίσταται από ψηφιακά μοντέλα που κάνουν τη δουλειά, αιωρούνται, μάχονται, πρωταγωνιστούν, με τον ηθοποιό να απομακρύνεται από το κοινό του. Η ιστορία προσπαθεί, χωρίς επιτυχία να προσδώσει μία νότα δράματος στον χαρακτήρα, που καλείται να είναι ο απόλυτος ήρωας δίχως υπερδυνάμεις. Χάνεται όμως διαδοχικά και σπασμωδικά στην επικοινωνία, από τους σεναριογράφους στον ηθοποιό, στους/στις θεατές.

Συμπρωταγωνιστής, αλλά και η μεγάλη έκπληξη του έργου είναι ο μοναδικός Χάρισον Φόρντ. Ο ηθοποιός είναι τόσο άνετος στο σετ, σε βαθμό αναίσθητος, που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το πρότζεκτ. Αυτό αποτελεί κατά το κοινό αποδεκτό αντιεπαγγελματικό σφάλμα, αλλά στην περίπτωση του Φόρντ είναι η πηγή της υποκριτικής του τέχνης. Δεν επηρεάζεται από τα προβλήματα της παραγωγής, ενώ λαμβάνει την σκυτάλη από τον εκλιπών Γουίλιαμ Χάρτ, ο οποίος είχε ερμηνεύσει τον ρόλο σε πέντε ταινίες. Ο ηθοποιός σέβεται τον προκάτοχο του, αλλά φέρνει τη δική του εκδοχή στον ρόλο, που παρουσιάζει μεταξύ άλλων εξέλιξη σε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Σε αυτό το φιλμ έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον χαρακτήρα να μεταμορφώνεται στον διαβόητο «Κόκκινο Χάλκ»! Ο Χάρισον Φόρντ το διασκεδάζει σε ηλικία 80 ετών!

Cut! It’s a «crap»:

Η νέα ταινία της «Μάρβελ» δεν ανατρέπει την γραμμή και τον κανόνα που έχει θέσει η εταιρεία. Δεν έχει να προσδώσει τίποτα θαυμαστό και καινούργιο σε μία βαλτωμένη και κουρασμένη σειρά. Στα χέρια ενός πιο έμπειρου καλλιτέχνη, η ισορροπία ανάμεσα σε όλα όσα προηγήθηκαν ίσως να διατηρούταν καλύτερα. Εισπρακτικά προσπάθησε να απομυζήσει όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη, αλλά ακόμα και χωρίς άμεσο ανταγωνιστή δεν επιδέχεται διάσωσης. Έχουμε εντούτοις μέλλον με τη συγκεκριμένη εταιρεία παραγωγής, αφού αναμένουμε άλλες δύο ταινίες μέχρι το τέλος της χρόνιάς, ενώ την επομένη σχεδιάζει να κυκλοφορήσει άλλες δύο αντίστοιχες που συνεχίζουν την ιστορία των «Εκδικητών».

Θα έβαζα με αδιάφορη απαξίωση 5,9/10 σε κλίμακα μέτρησης «γιατί Άννα, γιατί;».

 

Διάρκεια: 1 ώρα και 58 λεπτά

Είδος: Υπερηρωϊκή

Σκηνοθεσία: Τζούλιους Όνα

Πρωταγωνιστές: Άντονι Μάκι, Χάρισον Φόρντ

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Κινηματογράφος #JuliusOnah # CaptainAmerica: BraveNewWorld #SuperHero #AnthonyMackie #HarrisonFord