Κωνσταντίνος Βήτα και «Το Ηλεκτρισμένο Encore Που Περιμέναμε Έναν Χρόνο» (2025)

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Στο προηγούμενο μας άρθρο καλύψαμε την περσινή εμφάνιση του βιρτουόζου της ηλεκτρονικής μουσικής, Κωνσταντίνου Βήτα, στο πλαίσιο της συμμετοχής του στο μουσικό φεστιβάλ της Μονής Λαζαριστών. Ήρθε λοιπόν η στιγμή, αφού θυμηθήκαμε πρώτα τους λόγους που ενθουσιαστήκαμε πέρσι, να μιλήσουμε για τις ένθερμές μας εντυπώσεις που μας άφησε φέτος. Πάμε να ξεμουδιάσουμε με το «13», να ξεσηκωθούμε με το «Κύμα» και να παρασυρθούμε με το «Πάρτι».

Στη συναυλία:

Η είσοδος για την παρακολούθηση της συναυλίας ήταν ελεύθερη, σε αντίθεση με πέρσι διαμορφώνοντας ένα χαλαρό πλαίσιο προσέλευσης για το κοινό της Θεσσαλονίκης. Η ώρα της έναρξης είχε οριστεί για τις 21:30, αλλά όπως κάθε καλλιτέχνης και πάντα που σέβονται τους εαυτούς και το κοινό τους έδωσαν μία σύντομη παράταση μέχρι να αρχίσουν. Για άλλη μία φορά, ο Κωνσταντίνος Βήτα βρέθηκε στην σκηνή έχοντας στο πλευρό του τους εξής: Βάϊος Μαχμουντές στο συνθεσάϊζερ, Βαγγέλης Μπαλιούσης στα ντραμς και Γιάννης Λαμπρόπουλος στην επιμέλεια του ήχου, ενώ ο  Φιλ Χιλς ανέλαβε την επιμέλεια των φωτισμών.

Τα κομμάτια που ακούστηκαν:   

1) Καλλιόπη (Δίσκος: Το Χέρι, 2024)

Αυτό το καινούργιο κομμάτι δεν εμπεριέχει λόγια, είναι ενορχηστρωμένο με «άμπιεντ» και «σινθ» ήχους. Το καταλληλότερο κομμάτι για να μεταφερθούν οι θεατές στον ηλεκτρονικό κόσμο του δημιουργού του.

2)      Το Σήμα (Δίσκος: Άγρια Χλόη, 2004)

Το τραγούδι μας έρχεται γλυκά, σχεδόν νοσταλγικά από το ειδυλλιακά και ρομαντικά πλασμένο παρελθόν. Έχει φωνητικά και διπλοτυπία στην εκτέλεση του, ενώ κάνει λόγο για την πιθανότητα του να μη ζήσεις κάτι, μία κατάσταση, μία συνθήκη.

3)      Το Τζιτζίκι (Δίσκος: Χρυσαλίδα, 2012)

Νέος δίσκος, πρόδρομος της «Αντήχησης», με έναν τρυφερό στίχο και ζεστά φωνητικά από μέρους του τραγουδιστή. Σύμφωνα με την «playlist», το εν λόγω κομμάτι αντικατέστησε το «Μπλε Κάφε». Η κίνηση του κοινού έγινε ολοένα πιο ανέμελη γυρίζοντας στο πρόσφατο παρελθόν και στην αθωότητα του ρυθμού του.

Σχόλιο φαν: «Υπάρχει κάτι το υπερβατικό στη μουσική του Κ. Βήτα που όταν την ακούς σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερος άνθρωπος.»

4)      13 (Δίσκος: Άγρια Χλόη, 2004)

Επιστρέφουμε στη ρομαντική σκηνή της «Άγριας Χλόης» με ένα εύθυμο και εύρυθμο τραγούδι. Αισιόδοξο, θερμό και καλοκαιρινό. Μία γλυκιά αφήγηση υπό το κούρδισμα κλασικής κιθάρας.

Σχόλιο φαν: «Ευχαριστώ που ακόμα ακούω ωραία τραγούδια από τον κ. Βήτα!!! ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ»

5)      Baby Rooster (Δίσκος: Rolla Scape, 2011)

Αυτό το κομμάτι δεν είχε παιχτεί την προηγούμενη φορά. Αν και ευαίσθητο και σε βαθμό ηλεκτρονικά ποιητικό δεν έχει λόγια ή στίχους. Προετοιμάζει το κοινό για τον επόμενο θρίαμβο που θα ακολουθήσει.

Σχόλιο φαν: «Τέλειο το κομματάκι!»

6)      Το Κύμα (Για Σένα Με Αγάπη, 2002)

Αυτό το τραγούδι αποτελεί τον ύμνο του δημιουργού του! Το κομμάτι που ακούστηκε, ακούγεται και θα ακούγεται όσο υπάρχει κάποιος να ακούει. Όλο το κοινό ανέμενε να παιχτεί αυτό το τραγούδι επί σκηνής. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όταν έπαιξαν οι πρώτες νότες, οι θεατές από τα μετόπισθεν μετέβησαν εμπρός στην σκηνή.

Είναι η ιστορία της ηλεκτρονικής σκηνής με τα φωνητικά του Κωνσταντίνου Βήτα να ψυχογραφούν την κίνηση των κυμάτων και να καλεί σαν σε τελετουργικό το κοινό να τον ακολουθήσει στο μουσικό του διάβημα.

Αυτή τη φορά επιλέχθηκε συνειδητά να ακουστεί σχετικά νωρίς κατά το πέρας της συναυλίας. Ένα δεδομένο επικράτησε με το που ολοκληρώθηκε, ο ρυθμός του είχε συνεπάρει σύσσωμο το κοινό και δε θα το άφηνε μέχρι το τέλος της μουσικοχορευτικής βραδιάς

Σχόλιο φαν: «Ταξιδεύει η ψυχή… ζωντανεύουν οι αισθήσεις, ευχαριστούμε Κ. Βήτα.»

7)      Μεσάνυχτα (Δίσκος: Ομόνοια, 2015)

Νέος δίσκος, ιδανική συνέχεια της «Αντήχησης». Ένα κομμάτι-δίαυλος επικοινωνίας με διαρκή ερωτήματα στο ρεφρέν. Ερωτήματα που προβληματίζουν και το κοινό, καθώς χορεύει στους γλυκούς ρυθμούς του.

Σχόλιο φαν: «Κ. Β είσαι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ! Αληθινός καλλιτέχνης, σε άλλο επίπεδο…»

8)      Αχτίδα (Δίσκος: Το Χέρι, 2024)

Ένα ηλεκτρο-ποπ τραγούδι από τον ολοκαίνουργιο δίσκο. Ένα κάλεσμα για αλλαγή και συνειδητοποίηση. Ενισχυμένο για τις ανάγκες της συναυλίας με τον τραγουδιστή να χορεύει στα κενά ανάμεσα στους στίχους και να συνεπαίρνει το κοινό.

Σχόλιο φαν: «Κωνσταντίνος Β, από τα εφηβικά μας μέχρι τώρα… Ευχαριστούμε!»

9)      Σ’ αγαπώ (Δίσκος: Το Χέρι, 2024)

Αυτό το κομμάτι έχει τις ρίζες του στον κινηματογράφο και δε τον ελληνικό της δεκαετίας του ’50. Η έμπνευση για τον ρυθμό και τα φωνητικά βρίσκεται στον διάλογο του Δημήτρη Χόρν και της Έλλης Λαμπέτη στην ταινία «Κάλπικη Λίρα» (1955). Διατηρώντας την εκδήλωση της αγάπης, ο Κωνσταντίνος Βήτα επενδύει ηχητικά και δίνει κάτι το ακουστικά και ηχητικά απτό για τη λέξη «αγάπη».

Σχόλιο φαν: «Γιατί πονάω, όταν κλαις»

10)  Η Νύχτα (Δίσκος: Άργος, 2007)

Αυτό το τραγούδι είναι σκληρής και σκοτεινής διάθεσης. Έχει εξομολογητικό τόνο, αλλά το πέπλο της ευαισθησίας και ευθραυστότητας αποτραβιέται. Διατηρεί την επανάληψη στον ήχο του και χτίζει λεκτικά επάνω του κατά την ανάπτυξη του.

Σχόλιο φαν: «Ε ναι, Κωνσταντίνε»

11)  Πλειάδες (Δίσκος: Το Χέρι, 2024)

Το κομμάτι προέρχεται από τον καινούργιο δίσκο με πλήρη στίχο και έντονο συμβολισμό. Το ηλεκτρονικό στοιχείο πρωταγωνιστεί και ενισχύεται από τα ατμοσφαιρικά φωνητικά του τραγουδιστή.

Σχόλιο φαν: «Κ. Βήτα θα είσαι για πάντα, πιο μπροστά από το μπροστά. Σε ευχαριστούμε.»

12)  Είσοδος (Δίσκος: Χρυσαλλίδα, 2012)

Άλλο ένα ενορχηστρωμένο τραγούδι δίχως λόγια, αλλά με μία πιο βαριά ποπ διάθεση. Ιδανικό για χορό τόσο των καλλιτεχνών επί την σκηνή, όσο και των θεατών τους.

Σχόλιο φαν: «Και, ναι, είναι φοβερός»

13)  Κυριακή (Δίσκος: Θ, 2002)

Το πρόγραμμα της συναυλίας αφήνει πίσω του τις αλλεπάλληλες ενορχηστρώσεις και αναλαμβάνει ξανά τους στίχους. Πρόκειται για λόγια με βάθος και νόημα, ενώ η ποιητική νότα ενισχύεται από τις περιορισμένες ηχητικές εκρήξεις. Αν η ημέρα Κυριακή επέλεγε ένα κομμάτι για να αποτελεί ανάμνηση της, θα ήταν το προκείμενο ομώνυμο.  

Σχόλιο φαν: «Όταν ακούει κανείς τα τραγούδια σου δεύτερη φορά είναι ακόμα πιο ωραία από την πρώτη»

14)  Κάτοψη (Δίσκος: Το Χέρι, 2024)

Ένα ακόμη τραγούδι από τον τελευταίο δίσκο. Πειραματικό στον πυρήνα του με ρομποτική πνοή.

Σχόλιο φαν: «Ωραίο, ρε παίχτη!»

15)  Όλα Πριν Γίνουν (Δίσκος: Για Σένα Με Αγάπη, 2002)

Αυτό το κομμάτι έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα. Ο τραγουδιστής το μεταφέρει ψιθυριστά διαμορφώνοντας έναν ενδιαφέρον θόρυβο, ενώ δε γίνεται να μη ληφθεί υπόψη το ερωτικό κάλεσμα-παιχνίδι που φέρει στον πυρήνα του στίχου του. Ένα τραγούδι αφιερωμένο στην Αθήνα των αρχών του 21^ου αιώνα. Η επιλογή του κομματιού έγινε στο τέλος και αντικατέστησε το αντίστοιχο «Κορίτσι».

Σχόλιο φαν: «Πολύ μπροστά!»

16)  Κύκλωπας (Δίσκος: Άγρια Χλόη, 2004)

Αυτό το τραγούδι απομακρύνεται από τα ρομαντικά αντίστοιχα και εισάγει ξανά το κοινό σε μία πιο σκληρή, πιο τραχιά έκφανση της ηλεκτρονικής μουσικής.

Σχόλιο φαν: «Τελικά, τι ζώδιο είναι;»

17)  Το Πάρτυ (Δίσκος: Χρυσαλίδα, 2012)

Ένα κομμάτι προσωπικά αγαπημένο. Μία χορευτική εξιστόρηση μίας σειράς συναισθημάτων και σκηνών. Το κοινό βρισκόταν σε μία κατάσταση έξαρσης. Με αυτό το τραγούδι οι θεατές βρέθηκαν να συνοδεύουν τον τραγουδιστή και σε σημεία να ακούγονται παραπάνω από τον ίδιο δίνοντας του χρόνο και χώρο για τις χορευτικές του φιγούρες.

Σχόλιο φαν: «Κομματάρα, το έχω λιώσει!»

18)  Όλο Αυτό Που Ποτέ (Δίσκος: Άργος, 2007)

Το τελευταίο κομμάτι της συναυλίας προέρχεται από δίσκο που χρησιμοποιήθηκε μονάχα άλλη μία φορά καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Μας γυρνάει σε άλλη εποχή, λίγο πριν την κρίση, και αυτό ακούγεται. Υπάρχει ένας ονειροπόλος τόνος στον στίχο του και προετοιμάζει άψογα για αυτό που έρχεται.

Σχόλιο φαν: «Εύχομαι να γίνουν χρυσές και πλατινένιες οι νότες του!!!»

19)  Κορίτσια Καριέρας (Δίσκος: Για Σένα Με Αγάπη, 2002)

Επιστροφή και κλείσιμο με αναφορά στο ρομαντικό παρελθόν και τα «Κορίτσια Καριέρας». Αυτό το κομμάτι είναι λιγότερο χορευτικό, αλλά αμιγώς εξομολογητικό με την παρουσίαση πολλών αληθειών μέσα από πληθώρα συμβολισμών. Το κομμάτι που αρχικά επιλέχθηκε ήταν το «Δωσ’μου αυτή τη γεύση», αλλά το κοινό ζητούσε διακαώς τα «Κορίτσια Καριέρας», και όπως αναφέραμε προηγουμένως, πρόκειται για καλλιτέχνες που σέβονται το κοινό τους.

Σχόλιο φαν: «Οι στίχοι σας χάραξαν σημάδια μέσα μου που ποτέ δεν πρόκειται να σβήσουν…»

20)  Άστρο (Άγρια Χλόη, 2004)

Η συναυλία ολοκληρώθηκε, αλλά είχε πράγματι τελειώσει; Οι καλλιτέχνες απομακρύνθηκαν από την σκηνή, αλλά μετά από διαρκείς απαιτήσεις του κοινού, ο Κωνσταντίνος Βήτα επέστρεψε μόνος του. Ήθελε να πει ένα τελευταίο τραγούδι στους θεατές που τον αγκάλιασαν επί δύο ώρες. Ήταν εκείνος και η κιθάρα του στην σκηνή. Το κομμάτι ωστόσο κάλυψε όλο τον χώρο με τον μελαγχολικό του τόνο και το βάρος της στιγμής. Ένα ιδανικό και συναισθηματικό κλείσιμο, για μία εξαιρετικά εξομολογητική βραδιά.

Σχόλιο φαν: «Πολύ σ’ ευχαριστώ!»   

Cut! It’s an encore:

Μετά από το τραγούδι αυτό, ο Κωνσταντίνος Βήτα ζήτησε από το κοινό του να αγαπάει ο ένας τον άλλον και ευχήθηκε με τη σειρά του «καλό καλοκαίρι» υπό τα επιφωνήματα των θαυμαστών και τους κρότους των χειροκροτημάτων από τις θαυμάστριες του. Μία προσωπική βραδιά για όλους τους συμμετέχοντες. Δε θα είχαμε αυτή την εμφάνιση, αν δεν είχε προηγηθεί η προηγούμενη. Αυτή τη φορά, όλα ήταν πιο χαλαρά, με τη μετάδοση του ήχου να έχει βελτιωθεί κατά πολύ σε σχέση με πέρσι. Τα πιο γνωστά κομμάτια ακούστηκαν ξανά με μικρές προσθήκες-εκπλήξεις να τα συνοδεύουν και να καλύπτουν τον χώρο μεταξύ τους. Μέχρι την επόμενη φορά, «θα περιμένουμε να βρούμε στις νότες σου έναν κόσμο από αγάπη».

Θα έβαζα υπό τη μελωδία της ηλεκτρονικής υπεροχής 9,2/10 σε κλίμακα μέτρησης «αυτά μου αρέσουν».

Διάρκεια: 2 ώρες

Είδος μουσικής: Ατμοσφαιρική-Ηλεκτρονική

Τραγουδιστής: Κωνσταντίνος Βήτα

Συντελεστές: Βάϊος Μαχμουντές στο συνθεσάϊζερ, Βαγγέλης Μπαλιούσης στα ντραμς και Γιάννης Λαμπρόπουλος στην επιμέλεια του ήχου, ενώ ο  Φιλ Χιλς ανέλαβε την επιμέλεια των φωτισμών. 

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood

#Άποψη #Κριτική #Συναυλία #ΜονήΛαζαριστών #ΚωνσταντίνοςΒήτα