«Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση Μέρος Πρώτο» (2023): Η Νέα Αρχή Του Επικού Τέλους!

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Βρισκόμαστε εδώ για άλλη μία φορά, για το τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος μας στην κατασκοπική κινηματογραφική σειρά των «Επικίνδυνων Αποστολών». Σε αυτό το άρθρο θα δούμε με ποιον τρόπο η σειρά συνεχίζεται έπειτα από τον ιδανικό επίλογο που μας πρόσφερε το έκτο στη σειρά έργο, με τίτλο «Επικίνδυνη Αποστολή: Η Πτώση» (2018). Ο λόγος λοιπόν αυτή τη φορά αφορά την έβδομη ταινία της σειράς με τον αντίστοιχο τίτλο: «Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση Μέρος Πρώτο» (Mission Impossible: Dead Reckoning Part One, 2023). Πάμε να δούμε με ποιον τρόπο καταφέρνει να αλλάξει τελείως το πλαίσιο της «Αποστολής» και πως δέχεται και απορροφά τις επιρροές από το είδος της «επιστημονικής φαντασίας».

Πλοκή;

Βρισκόμαστε στην Αρκτική θάλασσα σε ένα ρωσικό πυρηνικό υποβρύχιο με την ονομασία «Σεβαστούπολη». Στο «Σεβαστούπολη» δοκιμάζεται ένα πρωτότυπο όπλο στο οποίο εμπεριέχεται λογισμικό «Τεχνητής Νοημοσύνης», για να αποκρύπτεται η παρουσία του σκάφους από οποιοδήποτε ραντάρ. Το λογισμικό αποκτά δική του συνείδηση και πλανεύει το πλήρωμα, γεγονός που οδηγεί στη βύθιση του. Όλες οι μεγάλες δυνάμεις θέλουν αυτή τη συσκευή, αλλά για να την χρησιμοποιήσουν, θα χρειαστούν ένα μοναδικό κλειδί, το οποίο αποτελείται από δύο μέρη. Σε αυτό τον παγκόσμιο αγώνα δρόμου, δε θα μπορούσε να λείπει ο πράκτορας Ίθαν Χάντ. Μαζί με την ομάδα του θα ταξιδέψουν κατά μήκος της υφηλίου κυνηγώντας τα κλειδιά. Μέσα σε ένα κλίμα έκθεσης και παραβίασης του τεχνολογικού τους εξοπλισμού από την «Τεχνητή Νοημοσύνη», που αυτοαποκαλείται πλέον «Οντότητα», ο Χάντ θα έρθει αντιμέτωπος με δυνάμεις που μπορούν να προβλέψουν την επόμενη του κίνηση, αλλά και με έναν εχθρό από το μακρινό του παρελθόν.

«Στην καρέκλα του σκηνοθέτη»:

Η νέα φόρμα που θεμελιώθηκε με τον Μπράντ Μπέρντ και καθιερώθηκε με τον Κρίστοφερ Μακουόρι δε δύναται να αλλάξει τώρα, λίγο πριν το τέλος. Μαντέψατε ορθώς, ο δημιουργός που παρέδωσε με αριστοτεχνικό τρόπο τα δύο προηγούμενα φιλμ, γυρίζει και σφραγίζει την επιστροφή του χωρίζοντας την ιστορία του σε δύο επικών διαστάσεων μέρη. Η λογική και η φιλοσοφία που συνέθεσαν τα προκάτοχα έργα δε μεταβάλλονται στο ελάχιστο. Αντιθέτως, ενισχύονται, και οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να δούνε το καλλιτεχνικό όραμα στην ολότητα του.

Ο σκηνοθέτης και συνάμα σεναριογράφος εστιάζει στις μεγάλες σκηνές δράσης χαράζοντας την πλοκή γύρω από αυτές. Αυτό δε σημαίνει ότι υπηρετεί σχεδόν τυφλά την δράση, αλλά ενισχύει την ατμόσφαιρα και προωθεί την ιστορία μέσα από αυτήν. Δεν αρκείται στο να αναδείξει μία έκφανση της, αλλά κάθε πιθανή πτυχή της. Αυτός είναι και ο λόγος που οι σεκάνς δράσης παρουσιάζουν μεγάλη ανάπτυξη και διάρκεια. Παρά τη μακροπρόθεσμη τους προοπτική, δεν καθυστερούν, μήτε κουράζουν. Εντούτοις, ανανεώνουν το υπάρχον πλαίσιο με κωμικές στιγμές σύντομης διάρκειας, όσο προχωρούν προοδευτικά, Δε χάνεται η ένταση, αλλά αναδεικνύεται η απίθανη φύση και η δυσκολία τους, γεγονός που τις καθιστά εν γένει αστείες.

Γιατί όμως αλλάζει σε αυτή την ταινία μέρος της πεπατημένης προσέγγισης; Η απάντηση έγκειται στο διάστημα που ορίστηκε για να πραγματοποιηθούν τα γυρίσματα. Με το που άρχισαν, ξέσπασε η πανδημία του «COVID-19», με άμεση συνέπεια, να κλείσουν οι παραγωγές, τα σύνορα και οτιδήποτε άλλο συνιστούσε μαζική επαφή και συγκέντρωση κόσμου. Το χρηματικό κεφάλαιο του φιλμ αυξήθηκε δραματικά, μειώνοντας τις πιθανότητες εισπρακτικής επιτυχίας στο μέλλον. Κρούζ και Μακουόρι, επηρεασμένοι από έργα όμως όπως το «Οι Τρεις Ημέρες Του Κόνδορα» (1975), «Το Κυνήγι Του Κόκκινου Οκτώβρη» (1990) «Πολύ Σκληρός Για Να Πεθάνει 2» (1990), και όπως συνήθως τη φιλμογραφία του Άλφρεντ Χίτσκοκ, απέδωσαν τους δικούς τους φόρους τιμής σε σκηνοθετικό και ερμηνευτικό επίπεδο.

Αναφορικά με την σκηνοθεσία, η ταινία βασίστηκε και διαφημίστηκε μέσα από το νέο ριψοκίνδυνο άλμα του Τόμ Κρούζ από ύψος 4.000 ποδιών, ενώ οδηγεί τη μηχανή του ευθύς προς τον γκρεμό και το κενό. Ο Κρούζ εξασκήθηκε στο άλμα μέσα από μία σειρά σταδίων μέχρι να καταφέρει να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο Κρίστοφερ Μακουόρι, πιστός στην αληθοφάνεια και τον ρεαλισμό, κινηματογραφεί την σκηνή με τρόπο που δεν χωράει αμφιβολία για το ποιος επιχειρεί το επικίνδυνο αυτό άλμα. Από την άλλη, η κίνηση της κάμερας απελευθερώνεται κατά τις αποκαλούμενες «oblique» λήψεις, ενώ όταν η «Οντότητα» κάνει την εμφάνιση της, επιλέγεται συνειδητά μία πιο αφαιρετική κίνηση. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον άγρυπνο βλέμμα της.

«Στο σετ του ηθοποιού»:

Ο αεικίνητος ερμηνευτής με το όνομα Τόμ Κρούζ, στην ηλικία μάλιστα των 61 ετών, αναδεικνύεται ως ο απόλυτος κυρίαρχος του αμερικανικού «Box Office». Έναν χρόνο πριν την κυκλοφορία της νέας του «Αποστολής», αποδεικνύει την αξία του και διασώζει τη θερινή σεζόν της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας με τη συνέχεια του «Top Gun» και τίτλο: «Top Gun: Maverick» (2022). Η συνεργασία του με τον Τζόσεφ Κονσίνσκι αποδίδει καρπούς δείχνοντας σε κοινό και κριτικούς ότι η τέχνη του αμερικανικού «block buster» δεν πέθανε!

Όσον αφορά την ερμηνεία του, μπορούμε να πούμε πως ο Κρούζ γνωρίζοντας ότι φθάνει στο τέλος της σειράς, επιθυμεί να δώσει μία στιγμή σε κάθε ένα από τα προφίλ που εισήγαγε κατά το πέρας των προηγούμενων φιλμ. Αυτό δε γίνεται, δίχως σχέδιο και ακριβώς εκεί θέλει να καταλήξει, σε έναν «Ίθαν Χάντ» του οποίου η ηλικία φαίνεται, και που δεν μπορεί να ξεγελάσει την τύχη του. Η εμμονική του επιμονή στο άρτιο τελικό αποτέλεσμα είναι κατεξοχήν στοιχείο του. Αυτός είναι ο λόγος που κάθε φορά επιχειρεί το αδύνατο και συναρπάζει με την επίτευξη του!

Σε αυτό το έβδομο έργο, η πλειοψηφία των ηρώων επιστρέφουν, ενώ προστίθενται αρκετοί μικρότερης σκηνικής παρουσίας, οι οποίοι θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην όγδοη και τελευταία ταινία. Η μεγάλη εισαγωγή-έκπληξη είναι η Χάλεϊ Άτγουελ στον ρόλο της «Γκρέις». Ο Μακουόρι, γνωστός πλέον για τη συγγραφή δυναμικών γυναικείων ρολογιών, φέρνει στο προσκήνιο έναν χαρακτήρα, που αν και φέρει μικρά πυρηνικά στοιχεία «Femme Fatale», απομακρύνεται σταδιακά από αυτή τη θέση, για να μοιάσει περισσότερο στον χαρακτήρα του «Χάντ». Μέσα από την «Γκρέις», οι θεατές βλέπουν πως γίνεται η στρατολόγηση των πρακτόρων και μπορούν μονάχα να φανταστούν με ποιον τρόπο ο «Ίθαν Χάντ» έφθασε στο σημείο που βρίσκεται. Η ηθοποιός ήταν επιφυλακτική όσον αφορά τον ρόλο, καθώς έχει υποδυθεί αντίστοιχους στην καριέρα της και επιθυμούσε να ξεφύγει από αυτούς. Ο Κρούζ και το σενάριο την διαβεβαίωσαν πείθοντας την για το αντίθετο. Η Άτγουελ ως απάντηση έδωσε μία παιγνιώδη νότα στον χαρακτήρα της, ο οποίος συνεπαίρνει τον συνολικό τόνο.

Η άλλη μεγάλη προσθήκη είναι ο νέος ανταγωνιστής της ιστορίας μας. Αρχικά, η παραγωγή είχε πλησιάσει τον Νίκολας Χούλτ, αλλά αν και στην αρχή φάνηκε θετικός, στη συνέχεια χρειάστηκε να αρνηθεί. Κατέληξε να ενσαρκώσει όμως έναν άλλον διάσημο αντίπαλο, αυτόν του «Λέξ Λούθορ» στο νέο φιλμ του «Σούπερμαν». Ο ρόλος τελικά του δαιμονικού κακοποιού «Γκάμπριελ» κατακτήθηκε από τον Εσάι Μοράλες. Ο ηθοποιός έχοντας μία μακρά πορεία στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, έχει πλέον τη δυνατότητα να επικοινωνήσει την τέχνη του μέσα από ένα εμπορικό έργο υψηλών προδιαγραφών. Για άλλη μία φορά, ο Κρίστοφερ Μακουόρι ανακαλύπτει τον κατάλληλο ερμηνευτή, στον πιο ταιριαστό ρόλο, όπως έκανε και στην περίπτωση του Σον Χάρις. Ο Μοράλες βρίσκεται ηλικιακά κοντά στον Τόμ Κρούζ και η μεταξύ τους αντιπαλότητα πείθει. Είναι υποχθόνιος υπηρέτης της «Οντότητας», ένας σκοτεινός αντικατοπτρισμός του «Χάντ», ο οποίος αναλαμβάνει δράση και δεν στέκεται παθητικά εναντίον του. Μία επιβλητική, σοβαρή παρουσία, η οποία επαναφέρει τη σοβαρότητα στον τόνο.

Η Ρεμπέκα Φέργκιουσον, ο Σάιμον Πέγκ, ο Βίν Ρέιμς και η Βανέσσα Κίρμπι επιστρέφουν συνεχίζοντας τους ρόλους τους σε ένα σύμπαν που ολοένα αναπτύσσεται και ανοίγει. Βέβαια, για χάρη των νέων ηρώων κάνουν ένα βήμα πίσω με απώτερο σκοπό να τους επιτρέψουν μία στοιχειώδη ανάπτυξη. Ηθοποιοί, όπως ο Σι Γουίγκαμ στον ρόλο του «Μπρίγκς», η Πόμ Κλέμεντιφ στον ρόλο της «Πάρις», και ο Γκρέγκ Ντέιβις στον ρόλο του «Ντεγκά» έρχονται για να «κυνηγήσουν» τις εξελίξεις. Τέλος, ο Χένρι Τσέρνι επιστρέφει μετά από 27 χρόνια στον ρόλο του «Κίτριτζ» δίνοντας την αίσθηση ολοκλήρωσης και ολότητας στη σειρά.

Cut! It’s a wrap:

Κλείνοντας, το φιλμ αποτελεί αληθινό άθλο τόσο σε επίπεδο παραγωγής, αλλά και σκηνοθεσίας. Γυρίστηκε σε μία πολύ δύσκολη εποχή, αλλά δεν πτοήθηκε καθόλου, ολοκληρώθηκε και κράτησε την ποιότητα σε ένα αξιόλογο και αξιοσημείωτο επίπεδο. Οι θεατές ωστόσο λόγω της μακροπρόθεσμης του διάρκειας δεν στήριξαν το όραμα των δημιουργών του. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο για το αν ένα έργο είναι άξιο και πετυχημένο ή όχι. Παραμένει επίτευγμα για τα μέτρα και τα σταθμά της σύγχρονης εμπορικής δράσης και ίσως το καλύτερο δείγμα αυτής εδώ και πολλά χρόνια!

Θα έβαζα κατ' επιλογή ένα 9,1/10 σε κλίμακα μέτρησης «αυτά μου αρέσουν».

Διάρκεια: 2 ώρες και 43 λεπτά

Είδος: Κατασκοπικό δράσης

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Μακουόρι

Πρωταγωνιστές: Τόμ Κρούζ, Χάλει Άτγουελ, Εσάι Μοράλες Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Σάϊμον Πέγκ, Βίν Ρέϊμς

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Κινηματογράφος #ChristopherMcQuarrie #MissionImpossible7 #DeadReckoningPart1 #Action #SpyThriller #TomCruise #HayleyAtwell #EsaiMorales