«Επιθεωρητής Ντρέικ και Η Μαύρη Χήρα» (2025): Η Μεταμοντέρνα Παρωδία Της Χρονιάς Συνεχίζεται!

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Με το διάστημα ενός μήνα σχεδόν να μεσολαβεί από το τελευταίο μας άρθρο για θεατρική παράσταση, αρχίζουμε την φθινοπωρινή θεατρική σεζόν με δημοσίευση επιστροφών - «καταστροφών»! Ο λόγος για τη μεταφορά του έργου του Ντέιβιντ Τρίστραμ με τίτλο: «Επιθεωρητής Ντρέικ και Η Μαύρη Χήρα» (2008). Πάμε να δούμε με ποιον τρόπο μεταφέρθηκε και προσαρμόστηκε η μεταμορντένα και σε βαθμό σουρεαλιστική κωμωδία.

Πλοκή;

Βρισκόμαστε στη σύγχρονη εποχή, σε μία έπαυλη στην βρετανική ύπαιθρο. Ένας ιδιόμορφος φόνος συντελείται στο εσωτερικό της, με τον αρχιφύλακα Πλόντ να καταφθάνει, για να αποκλείσει το μέρος, μέχρι να φθάσει ο επιθεωρητής Ντρέικ. Η είσοδος του Ντρέικ στην έπαυλη σηματοδοτεί την αρχή της λύσης ενός πολύπλοκου μυστηρίου που φαίνεται ότι ξεπερνάει τις δυνάμεις των δύο ανδρών. Μέσα σε ένα κλίμα ανακριβών ανακρίσεων, αφελούς εξιχνίασης στοιχείων και καταιγιστικής μείωσης υπόπτων, η «Μαύρη Χήρα», αράχνη και γυναίκα, θα βρεθούν στο επίκεντρο της υπόθεσης, με τον Ντρέικ και τον Πλόντ να φθάνουν στα άκρα της κωμωδίας για να αποδείξουν την εκάστοτε ενοχή.

«Στην σκηνή του σκηνοθέτη»:

Το κείμενο του Τρίστραμ αποτελεί ένα σύγχρονο θεατρικό έργο, με αποτέλεσμα η μεταφορά του στην ελληνική σκηνή να γίνεται για πρώτη φορά. Ο Βασίλης Θωμόπουλος αναλαμβάνει αυτή τη μετάβαση, με τον Κωνσταντίνο Κυριακού να επιμελείται τη μετάφραση. Ο σκηνοθέτης φαίνεται να αντιλαμβάνεται επαρκώς τη φύση του κειμένου, και με την πολυετή του εμπειρία στον χώρο της κωμωδίας σε θέατρο και τηλεόραση γνωρίζει καλά τον παλμό του κόσμου. Η κατεύθυνση του είναι σαφής, διατηρεί τον κορμό της ιστορίας, αλλάζει τον κωμικό πυρήνα και τον προσαρμόζει στα ελληνικά δεδομένα.

Εμπιστεύεται γνώριμους και στενούς του συνεργάτες, και με τον κύριο Κυριακού επαναφεύρουν τους ήρωες, βάσει των ηθοποιών που τους ερμηνεύουν. Με στοιχεία από το βρετανικό «μεταθέατρο», αλλά και το «Επικό» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο διάλογος των ηρώων αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ροή της πλοκής και τη βιωματική εμπειρία των ερμηνευτών. Το αποτέλεσμα ευφυέστατο και ξεκαρδιστικό, με ορισμένα αστεία να κάνουν την επανεμφάνιση τους στη συνέχεια του έργου και να εντείνουν στην ήδη επαυξημένη κωμική ατμόσφαιρα.

Αναφορικά με την σκηνοθεσία αυτή καθ’ αυτή, οι ηθοποιοί έχουν λάβει ελευθερία κινήσεων. Τους δίνεται επίσης η άνεση του να βγουν από τον ρόλο, να ανοίξουν συζήτηση με τους/τις θεατές, να αστειευτούν και να γελάσουν μαζί τους. Το κλειδί της επιτυχίας της παράστασης είναι αυτή η άμεση επικοινωνία της σκηνής με το κοινό, που λειτουργεί και σε βαθμό ευεργετικά για την πλοκή, καθώς δε λείπουν αστεία και ερωτήσεις για την εκάστοτε πρόοδο της.

Το σκηνικό του Αντώνη Χαλκιά είναι ακριβώς όσο χρειάζεται απλοϊκό. Πρόκειται για το σαλόνι της κατοικίας, με λειτουργικές εισόδους και εξόδους. Πίσω από την σκηνή συμβαίνουν καταστάσεις που ενισχύουν την κωμική απόγνωση των πρωταγωνιστών. Το κάδρο στα αριστερά και ο καναπές στο κέντρο μονοπωλούν το ενδιαφέρον για την ευρηματικότητα τους.

Τα κουστούμια της Χρύσας Βαρβαγιάννη ακολουθούν την αισθητική της αυθεντικής παράστασης. Η Βαλέρια Κουρούπη έχει τις περισσότερες ενδυματολογικές αλλαγές, με τα ρούχα της να επικοινωνούν απευθείας τον εκάστοτε χαρακτήρα της.

Τέλος, οι φωτισμοί του Γιώργου Φωτόπουλου κυμαίνονται σε ένα πολύχρωμο φάσμα αποχρώσεων. Στην κυρίως διάρκεια ακολουθούν ουδέτερα χρώματα, ενώ στις μεταβολές σκηνών ή στις σκοτεινές αντίστοιχες, κόκκινες, μπλέ και πράσινες αποχρώσεις αναλαμβάνουν να καλύψουν τον χώρο.

«Στο σανίδι των ηθοποιών»:

Ο θίασος αποτελείται από τρεις υπερταλαντούχους ηθοποιούς. Στον ρόλο του «Επιθεωρητή Ντρέικ» συναντούμε τον Μάριο Αθανασίου. Ο ηθοποιός έχει ένα διακριτικό κωμικό τακτ, το οποίο κάνει την εμφάνιση του μετά από την εκάστοτε ένταση. Ο ρόλος του ταιριάζει και αποπνέει εξαιρετική άνεση κατά την προοδευτική του ανάπτυξη. Στις στιγμές που βγαίνει από τον ρόλο, αυτοσαρκάζεται με την απόπειρα του να μεταβεί στον χώρο της πολιτικής ως ευρωβουλευτής. Ένα αστείο που επιστρέφει την κατάλληλη στιγμή για να εκτονώσει ένα από τα αιτήματα του που αντιβαίνουν των δυνατοτήτων της παραγωγής.

Συμπρωταγωνίστρια του, όπως προαναφέρθηκε είναι η Βαλέρια Κουρούπη σε μία πληθώρα ρόλων. Ως οικονόμος της οικίας, «Κυρία Τζόνσον» ιατροδικαστής, ειδικός για τις αράχνες, «Μαύρη Χήρα» κ.α. η ερμηνεύτρια πετυχαίνει να κάνει κάθε χαρακτήρα ξεχωριστό, παρά το γεγονός ότι πλανάται στην ατμόσφαιρα πως όλοι οι γυναικείοι χαρακτήρες μοιάζουν μυστηριωδώς και παραδόξως μεταξύ τους. Το κωμικό της εύρος της επιτρέπει να ερμηνεύει σε πολλαπλό επίπεδο, ανάμεσα στις ηρωίδες, αλλά και στην ίδια της την προσωπικότητα, με το αστείο της να εμπεριέχει την αμερικανική της προφορά.

Τέλος, απομένει ο μοναδικός, ο «performer» επί σκηνής Σπύρος Πούλης στον ρόλο του αρχιφύλακα «Πλόντ». Ο ηθοποιός ισορροπεί ανάμεσα στις υποκριτικές μεθόδους των συμπρωταγωνιστών του και βγαίνει εμπρός με την ακατάπαυστη και πληθωρική του ενέργεια. Είναι ο σύνδεσμος των θεατών με τον κόσμο του έργου και δε χάνει ευκαιρία να βγαίνει από τον ρόλο του και να επικοινωνεί με το κοινό. Δίνει πνοή στην παράσταση και συμβάλλει στον ρυθμό της παρωδίας που εκτυλίσσεται. Η μεταμφίεση του δε σε μία από τις τρίδυμες υπόπτους αποτελεί προσωπικό του «highlight», με το αστείο του εκτός χαρακτήρα να αφορά τη συμμετοχή του στη σειρά «Τζέλα Δελαφράγκα».

Clap-Clap:

Κλείνοντας, η μεταφορά του έργου κρίνεται κάτι παραπάνω από επιτυχημένη! Έχει αστεία εντός και εκτός κειμένου, οι αυτοσχεδιασμοί είναι έγκαιροι και στις σωστές δόσεις. Ακόμα βέβαια να καταλάβουμε ποιος κρύβεται πίσω από το έγκλημα… Σημασία όμως έχει το ταξίδι και η κωμική του διάθεση και διάσταση, όχι ο κοινότυπος του προορισμός. Ένα εξαίρετο μεταθεατρικό δείγμα, που θα ικανοποιήσει την πλειοψηφία του κοινού του, με τους/τις θεατές στις πρώτες σειρές να έχουν να διηγηθούν εμπειρίες μετά από το πέρας της παράστασης.

Θα έβαζα ξεκαρδισμένος ένα 8,4/10 σε κλίμακα μέτρησης «αυτά μου αρέσουν».

Διάρκεια: 1 ώρα και 50 λεπτά

Είδος: Κωμωδία Μυστηρίου

Σκηνοθεσία: Βασίλης Θωμόπουλος

Πρωταγωνιστές: Μάριος Αθανασίου, Βαλέρια Κουρούπη, Σπύρος Πούλης

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Θέατρο #ΒασίληςΘωμόπουλος #ΕπιθεωρητήςΝτρέικΚαιΗΜαύρηΧήρα #Κωμωδία #ΜάριοςΑθανασίου #ΒαλέριαΚουρούπη #ΣπύροςΠούλης