«Άσπρο Πάτο» (2020): Το Έργο Που Δε Φοβάται Την Εξομολόγηση!

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Με αφορμή δύο επετείων, την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών (5/10) και την Παγκόσμια Ημέρα της Ψυχικής Υγείας (10/10), αποφασίζουμε να μιλήσουμε για μία ταινία που ασχολείται και με τα δύο. Ο λόγος για το εξομολογητικό έργο του Τόμας Βίντερμπεργκ με τίτλο: «Άσπρο Πάτο» (Druk/Another Round, 2020). Πάμε να δούμε μία αληθινή ιστορία να ξετυλίγεται και να ομολογεί εκείνα που πολλοί δεν τολμούν να πούνε.

Πλοκή;

Βρισκόμαστε στην Δανία στη σύγχρονη εποχή. Ο Μάρτιν είναι καθηγητής ιστορίας, αλλά έχει χάσει το πάθος του για ζωή και διδασκαλία. Κάποια στιγμή, σε μία γενέθλια σύναξη συναδέλφου, θα τεθεί το θέμα της εν γένει έλλειψης αλκοόλ στο αίμα σε ποσοστό 0,05%. Θα υποστηριχθεί η άποψη πως με την κάλυψη αυτού του ποσοστού, οι άνθρωποι είναι περισσότερο λειτουργικοί. Οι τέσσερις καθηγητές θα αποφασίσουν να δουν και να σημειώσουν τα οφέλη της κάλυψης αυτού του ποσοστού στα πλαίσια μίας βιωματικής έρευνας. Μέσα σε ένα κλίμα αλλαγής, ανανέωσης και έρευνας, οι τέσσερις άνδρες θα προκαλέσουν τα όρια τους και θα χάσουν το μέτρο, με τις συνέπειες να επηρεάζουν βαθιά τις ζωές τους.

«Στην καρέκλα του σκηνοθέτη»:

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία λογοτεχνική, κινηματογραφική και τηλεοπτική άνθιση στις χώρες της Σκανδιναβίας. Οι δημιουργοί και οι καλλιτέχνες έχουν καταστάσεις να δηλώσουν και πράγματα να πούνε, με τους θεατές ανά τον κόσμο να είναι σε διάθεση και θέση να ακούσουν. Μία από αυτές τις φωνές ανήκει και στον σκηνοθέτη Τόμας Βίντερμπεργκ, ο οποίος μέσα από ταινίες τόσο στη χώρα του (Το Κυνήγι, 2012), όσο και διεθνώς (Kursk: Η Τελευταία Αποστολή, 2018) έχει καταφέρει να εδραιωθεί. Αυτή τη φορά επιστέφει στην πατρίδα του, για να αναδείξει ένα ζήτημα το οποίο ακολουθεί αρνητική άνοδο με την πάροδο του χρόνου.

Αυτό δεν είναι άλλο από την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ ανάμεσα σε ανήλικους. Ο δημιουργός είχε ασχοληθεί με το κοινωνικό αυτό πρόβλημα γράφοντας μία θεατρική παράσταση περί αυτού. Η κόρη του Ίντα, τον παρότρυνε να μετατρέψει το θεατρικό κείμενο σε κινηματογραφικό σενάριο. Αυτό θα προσέγγιζε τη θεματική με ανάλαφρο τόνο αναδεικνύοντας τόσο τις βραχυπρόθεσμες, όσο και τις μακροπρόθεσμες συνέπειες στην καθημερινότητα και τον οργανισμό. Το τροχαίο δυστύχημα που συνέβη στην Ίντα, λίγο πριν αρχίσουν τα γυρίσματα, μετέβαλε ολόκληρο το πλαίσιο της ιστορίας και της αφήγησης.

Ο Βίντερμπεργκ δεν είχε τη δυνατότητα και τα ψυχικά αποθέματα να ασχοληθεί με κάτι εύθυμο, με αποτέλεσμα η αίσθηση και η ατμόσφαιρα να αλλάξει άρδην. Τα αρχικά κάδρα παρουσιάζουν ένα εσωτερικό σκοτάδι. Ο φωτισμός είναι φυσικός και έρχεται συνήθως έξω από τους κλειστούς χώρους. Η κάμερα είναι στο χέρι, ένα στοιχείο κατεξοχήν για τον ευρύτερο ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Η κίνηση της σε ορισμένες σκηνές είναι σχεδόν «ποιητική», ενώ δε λείπουν τα άμεσα κοντινά, ιδίως όταν οι ήρωες είναι υπό την επήρεια μέθης.

Ο ρυθμός είναι καλός! Διατηρείται η γραμμική αφήγηση και η σταδιακή κλιμάκωση, όσο προχωράει η έρευνα και αυξάνεται η ποσότητα αλκοόλης που καταναλώνουν οι χαρακτήρες. Το ζήτημα προσεγγίζεται ρεαλιστικά, με τα στάδια από τα οποία διέρχονται οι ήρωες να είναι διακριτά. Αρκετές φορές εμφανίζεται ένας μαύρος πίνακας για να ενημερώσει το κοινό σχετικά με το ποσοστό αλκοόλ που βρίσκεται στο αίμα του εκάστοτε χαρακτήρα. Δεν ωραιοποιείται σε καμία περίπτωση η συνθήκη που εξετάζεται. Αντιθέτως, γίνονται διακριτικά εξίσου σχόλια εντός της ταινίας για τη ροπή των Δανών στον αλκοολισμό. Ο τόνος αφήνεται να χαλαρώσει, έτσι ώστε να σοβαρέψει ξανά και να εκτονωθεί στο τέλος.

«Στο σετ του ηθοποιού»:

Ο Μάντς Μίκελσεν μετά από το πέρας οχτώ ετών βρίσκεται και συνεργάζεται ξανά με τον Δανό καλλιτέχνη. Ο ερμηνευτής αποτελεί ασφαλή και κορυφαία επιλογή για ρόλους ανταγωνιστή. Είναι εξαιρετικά καλός σε αυτό που κάνει, αλλά το ταλέντο του συχνά δεν αναδεικνύεται στο ξένο έδαφος του «Χόλυγουντ». Στην πατρίδα του εντούτοις, ο ηθοποιός επιστέφει στις ρίζες της υποκριτικής του τέχνης και δείχνει στους οπαδούς του το πραγματικό του εύρος. Έχει μία όμορφη προσγειωμένη αψίδα χαρακτήρα. Ερμηνεύει την ουδετερότητα, η οποία θα μετατραπεί σε δραστήρια πράξη. Η μετάβαση παρουσιάζεται με λογική και ρεαλισμό, με τον πολυαγαπημένο Μίκελσεν να βρίσκεται στο στοιχείο του.

Το τρίο των συμπρωταγωνιστών του, Τόμας Μπο Λάρσεν, Μάγκνους Μίλλανγκ και Λανς Ράνθε είναι εξίσου καλοί. Το σενάριο δεν κάνει χάρες στον διεθνή πρωταγωνιστή, παρά μόνο στην τελευταία σεκάνς. Όλοι οι ηθοποιοί είναι συνεργάτες του Τόμας Βίντερμπεργκ και αποδίδουν τους ρόλους τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η χημεία μεταξύ των τεσσάρων ηθοποιών είναι αξιοζήλευτη και κερδήθηκε μέσα προφανώς από το ταλέντο τους, αλλά και από την κοινή τους παρέα ενδιάμεσα στα γυρίσματα.

Cut! Vi er færdige for i dag:

Κλείνοντας, το φιλμ δανικής παραγωγής καταφέρνει να σχολιάσει σε ικανοποιητικό βάθος και βαθμό την αλλοτρίωση μέσα από τη ροή της καθημερινότητας των δασκάλων, αλλά και όλων των εργαζομένων και των ανθρώπων. Πετυχαίνει να μιλήσει για τη ψυχική υγεία και πως αυτή επηρεάζεται εφήμερα από το αλκοόλ αναδεικνύοντας συγχρόνως ότι δεν είναι η λύση. Τέλος, παραμένει έργο-σχόλιο για την ίδια του τη χώρα, και μεταξύ των προαναφερθέντων μας χαρίζει και μία από τις απολαυστικότερες σκηνές στην καριέρα του Μάντς Μίκελσεν.

Θα έβαζα με ενσυναίσθηση ένα 8,5/10 σε κλίμακα μέτρησης «αυτά μου αρέσουν»

Διάρκεια: 1 ώρα και 57 λεπτά

Είδος: Κοινωνικό Δράμα

Σκηνοθεσία: Τόμας Βίντερμπεργκ

Πρωταγωνιστές: Μάντς Μίκελσεν, Τόμας Μπο Λάρσεν, Μάγκνους Μίλλανγκ, Λανς Ράνθε 

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Κινηματογράφος #ThomasVinterberg #Druk #AnotherRound #Drama #MadsMikkelsen