«Tron: Ares» (2025): Το Έργο Που Έπρεπε Να Αποτύχει!

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Με αυτό το άρθρο ολοκληρώνεται ο σύντομος κύκλος του ενιαίου αφιερώματος που ξεκίνησε προς τιμήν του δημιουργού Τζόσεφ Κοσίνσκι. Σε αυτή τη δημοσίευση δε θα αναφερθούμε στο πρόσωπο του, αλλά στη συνέχεια της δουλειάς του διά αντιπροσώπων. Ο λόγος για το πρόσφατο έργο επιστημονικής φαντασίας με τίτλο: «Tron: Ares» (2025). Πάμε να δούμε με ποιον τρόπο οι αρμόδιοι συμπεριφέρθηκαν στην προηγούμενη ταινία της σειράς με τίτλο: «Tron: Legacy» (2010), και για ποιον λόγο υπήρξε η συνειδητή προσπάθεια να αποτύχει το νέο εγχείρημα.

Πλοκή;

Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών στη σύγχρονη εποχή. Ο πρώην πρόεδρος της εταιρείας «Encom», Σάμ Φλίν, αποσύρθηκε ορίζοντας ως διάδοχο τη νεαρή προγραμματίστρια, Ήβη Κίμ. Η τελευταία θα αποπειραθεί να διατηρήσει την εταιρεία κερδοφόρα εναντίον της αντιπάλου της, «Dilinger Systems». Ο Τζούλιαν Ντίλιντζερ, γιος του Έντουαρντ Ντίλιντζερ δοκιμάζει να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία του «Δικτύου» για στρατιωτικούς σκοπούς. Δημιουργεί το πρόγραμμα «Άρης» (Ares) για να τελειοποιήσει το σχέδιο του. Ο «Άρης» όμως δε θα αργήσει να αναρωτηθεί για τον σκοπό της ύπαρξης του. Μέσα σε ένα κλίμα κρίσης συνείδησης και ταυτότητας, το πρόγραμμα «Άρης» θα παύσει να υπακούει στον προγραμματισμό του και θα αναζητήσει τη λύση της ύπαρξης στο «Δίκτυο», την στιγμή που αυτό επιχειρεί να ξεπεράσει τα ψηφιακά του σύνορα και να βγει στον έξω κόσμο.

«Στην καρέκλα του σκηνοθέτη»:

Ο Κοσίνσκι με την «Κληρονομιά» (Tron: Legacy, 2010) κατάφερε να ανανεώσει την ιστορία και να δημιουργήσει ένα νέο ρεύμα ακολούθων και οπαδών. Η μέτρια εισπρακτική επίδοση του φιλμ δεν επέτρεψε δυναμικές πρωτοβουλίες γύρω από τον κόσμο του «Τρόν» και των «Προγραμμάτων». Αφέθηκε σε δεύτερη μοίρα και αποκλείστηκε από τις συζητήσεις περάτωσης των μεγάλων πρότζεκτ. Κυκλοφόρησε εντούτοις η σειρά κινουμένων σχεδίων με τίτλο: «Tron: Uprising» (2012-2013), αλλά κόπηκε έπειτα από το πέρας του πρώτου κύκλου δεκαεννέα επεισοδίων. Το έργο «Τρόν» δεν ήταν βέβαιο ότι θα αποφέρει κέρδη και για αυτό, παρά τις φήμες μίας τρίτης ταινίας με τίτλο: «Tron: Ascension», η παραγωγή σταμάτησε.

Τα χρόνια πέρασαν και το μεγάλο εμπορικό άνοιγμα της εταιρείας παραγωγής «Disney», με τη μεταφορά του κόσμου των υπερηρώων της «Marvel» στην ασημένια οθόνη, άρχισε να φθίνει. Η πάλαι ποτέ κραταιά «Disney» αποτυγχάνει με αύξοντα ρυθμό από την αρχή της νέας δεκαετίας. Φιλμ, όπως το «Solo: A Star Wars Story» (2018), και το «Ιντιάνα Τζόουνς Και Ο Δίσκος Του Πεπρωμένου» (Indiana Jones and the Dial of Destiny, 2023) κόστισαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στην εταιρεία, δίχως να συναντούν την επιθυμητή απόσβεση. Η ώρα για την επαναφορά του «Τρόν» είχε έρθει, αλλά ήθελαν πραγματικά να ασχοληθούν με τον φανταστικό του κόσμο;

Η απάντηση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Γίνεται μία διττή προσπάθεια να συνεχιστεί η ιστορία, αλλά και να επανεφευρεθεί το συνολικό σύμπαν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διατηρηθεί μονάχα η αισθητική που εισήχθη, αλλά οι ήρωες και οι χαρακτήρες να αλλάξουν εντελώς. Το αποτέλεσμα, μόνο στο άκουσμα, δε δικαίωσε την απόπειρα και απογοήτευσε οικτρά το δυναμικό του κοινό, που ήταν πρόθυμο να στηρίξει τη νέα προσθήκη της σειράς. Βρισκόμαστε κατά κάποιο τρόπο στην εποχή του «Δικτύου» ή χειρότερα του διαδικτύου, το οποίο ξεχείλισε από αρνητικά σχόλια και εκδηλώσεις μίσους για το έργο αυτό. Με την κυκλοφορία του, οι κινηματογραφικές αίθουσες παρέμειναν αδειανές.

Αξίζει η νέα αυτή ταινία; Η απάντηση είναι μονολεκτική, καταλυτική και καταφατική, «Ναι!». Πράγματι, αν και δεν ακυρώνει το προκάτοχό του φιλμ, δε σέβεται τη συλλογική ιστορία και τους χαρακτήρες που αγαπήθηκαν. Αντιθέτως, εισάγει νέους αντίστοιχους, οι οποίοι μοιάζουν ύποπτα με τους προηγουμένους, χωρίς ιδιαίτερη ανάπτυξη. Καταλήγει ωστόσο να ξεπερνάει τον αρχικό εκνευρισμό και να καταφέρνει να αναπτυχθεί σαν κάτι το ξεχωριστό. Λειτουργεί περισσότερο σαν φυσική συνέχεια του έργου που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ‘80, με τις αναφορές να πλημμυρίζουν την ταινία και να συνδέουν το σύμπαν με έναν διαφορετικό νέο τρόπο. Ακόμα, εισάγεται η ύπαρξη πολλαπλών «Δικτύων», γεγονός που εκμεταλλεύεται η ιστορία για να αλλάζει περιβάλλον και να ενισχύει την αισθητική της ατμόσφαιρας και της δράσης.

Ως υπεύθυνος δημιουργός ορίζεται ένας καλλιτέχνης γνώριμος στην «Disney», ο Χοακίμ Ρόνινγκ. Η φήμη του δεν προηγείται του φυσικού προσώπου, καθώς ευθύνεται για φιλμ όπως «Οι Πειρατές Της Καραϊβικής: Η Εκδίκηση Του Σαλαζάρ» (2017) και «Maleficent 2: Η Δύναμη Του Σκότους» (2019). Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς όμως, ότι ο σκηνοθέτης καλείται να δώσει διαφορετική κατεύθυνση σε κάθε «κουρασμένη» σειρά που αναλαμβάνει. Το ίδιο πετυχαίνει και στην προκειμένη περίπτωση, αν και δεν τίθεται λόγος για «κούραση». Αποφασίζει συνειδητά να υπηρετήσει τις επιταγές της δράσης και δεν παρεκκλίνει από αυτή την πορεία. Οι σκηνές του αποπνέουν ένταση και στυλιζάρισμα, που υπογραμμίζεται με «slow motion». Η βιομηχανική μελωδία των «Nine Inch Nales» έρχεται για να πλαισιώσει ηχητικά την ταραγμένη δράση.

Ο σκηνοθέτης επανδρώνει δύο βοηθητικές μονάδες για την ολοκλήρωση του σκηνοθετικού του οράματος. Η μία ασχολείται με τις σεκάνς του «Δικτύου» και η άλλη με τις αντίστοιχες του πραγματικού κόσμου. Ο εξοπλισμός της εκατέρωθεν ομάδας είναι διαφορετικός, με απώτερο σκοπό να γίνεται διακριτή η μεταβολή στην εικόνα, όταν αλλάζει η πραγματικότητα του χώρου. Ο Ρόνινγκ στηρίζεται και χρησιμοποιεί ψηφιακά εφέ στην ολότητα του έργου του. Ο σχεδιασμός τους όμως είναι εξαιρετικός, ιδίως όταν αυτά υφίστανται στον πραγματικό κόσμο. Η δράση λαμβάνει χώρα τη νύχτα, η οποία βοηθάει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Ο ρυθμός μπορεί να χαρακτηριστεί και ως «φρενήρης». Τα διαλείμματα της γεμάτης δράσης είναι περιορισμένα, με το πέρασμα του χρόνου να έχει αντίκτυπο εντός της πλοκής. Ο τόνος δοκιμάζεται, αν και παραφωνεί, όταν προωθούνται κωμικές σφήνες.

«Στο σετ του ηθοποιού»:

Οι ερμηνευτές και οι ήρωες τους «θυσιάζονται» για χάρη της δράσης. Διατηρούνται υποτυπώδη προσχήματα, αλλά μονάχα ο πρωταγωνιστής έχει τον σκηνικό χρόνο να αναδειχθεί από τις διαδικασίες.

Ως πρωταγωνιστής επιλέχθηκε ο Τζάρεντ Λέτο, στον ρόλο του προγράμματος «Άρη», ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης, του οποίου η φήμη είναι αμφιλεγόμενη. Η συμμετοχή του στις διάφορες ταινίες δε λαμβάνεται συχνά με θετικό πρόσημο και η εμφάνιση του προβληματίζει τους/τις θεατές. Εντός του φιλμ κάνει το καλύτερο δυνατό και δε θα ευθύνεται για μία δυνητική αποτυχία της σειράς. Για άλλη μία φορά ακολουθεί τη λεγόμενη «μέθοδο του ηθοποιού» και δεν αφήνει τον χαρακτήρα του κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Εξακολουθούσε να συμπεριφέρεται σαν τον ήρωα του, και μονάχα ο Τζέφ Μπρίτζες είχε τη δυνατότητα να τον «αναγκάζει» να εξέρχεται από αυτόν.

Κύριοι συμπρωταγωνιστές του είναι η Γκρέτα Λι και ο Έβαν Πήτερς. Οι δύο ηθοποιοί ερμηνεύουν τον ίδιο τρόπο τινά χαρακτήρα, αλλά με διαφορετική κατεύθυνση. Η πρώτη στον ρόλο της «Ήβη Κίμ» είναι αγαθή και συμπαθής, πετυχαίνοντας να απομακρυνθεί από έναν εκβιασμένο δυναμικό χαρακτήρα. Ο δεύτερος στον ρόλο του «Τζούλιαν Ντίλιντζερ» παίζει δίχως μέτρο. Έχει μία αψίδα χαρακτήρα, η οποία ολισθαίνει προς τα άκρα και την ηθική πτώση. Είναι καλός, αν και υστερικά υπερβολικός.

Ο Τζέφ Μπρίτζες επιστέφει για άλλη μία φορά, για τρίτη φορά. Η συμμετοχή του είναι περιορισμένης φύσεως. Είναι πιο άνετος και χαλαρός από ποτέ, αλλά δε φαίνεται να επενδύει ή να προσπαθεί. Είναι μία ψηφιοποιημένη μορφή του χαρακτήρα του με βοηθητικό ρόλο.

Cut! It’s a wrap, programs:

Κλείνοντας, το έργο, αν και έχει σε βαθμό άτιμο σκοπό, καταφέρνει μία τίμια προσπάθεια. Έχει ικανοποιητική και μεστή δράση. Τα ψηφιακά μέσα είναι εξαιρετικά και ξεπερνούν τα αντίστοιχα πολλών ταινιών της εποχής τους. Η υπόθεση έχει ορισμένα δυνατά σημεία, εξελίσσουν την τεχνολογία του κόσμου και ανοίγουν την πλοκή. Οι χαρακτήρες δεν είναι αξιοσημείωτοι, αλλά επιτελούν τον σκοπό τους και προωθούν το νέο όραμα. Ελπίζουμε σε μία τέταρτη προσθήκη που θα φέρει τους επιζήσαντες ήρωες όλους μαζί!

Θα έβαζα με ευχάριστη έκπληξη ένα 8,8/10 σε κλίμακα μέτρησης «αυτά μου αρέσουν»

Διάρκεια: 1 ώρα και 59 λεπτά

Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας

Σκηνοθεσία: Χοακίμ Ρόνινγκ

Πρωταγωνιστές: Τζάρεντ Λέτο, Γκρέτα Λί, Έβαν Πήτερς, Τζέφ Μπρίτζες

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Κινηματογράφος #JoachimRonning #TronAres #ScienceFiction #JaredLeto #JeffBridges