«Τρελές Σφαίρες» (2025): Ένας διαφορετικός αναμφίβολα Λίαμ Νίσον!

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Με το προηγούμενο άρθρο να αφορά άλλο ένα «έργο της σειράς» του ηθοποιού Λίαμ Νίσον, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουμε τη δημοσίευση που στάθηκε αφορμή για το σύντομο μας αφιέρωμα. Ο λόγος για την επανέκδοση της θρυλικής κωμικής τριλογίας των «Τρελών Σφαιρών» (1988-1994) με τον ομώνυμο τίτλο: «Τρελές Σφαίρες» (The Naked Gun, 2025). Πάμε να δούμε με ποιον τρόπο μεταφέρεται το πνεύμα της απόλυτης κωμωδίας στη σύγχρονη εποχή!

Πλοκή;

Βρισκόμαστε στη σύγχρονη εποχή, στη ευρύτερη περιοχή του Λος Άντζελες. Ο Φράνκ Ντρέμπιν Τζούνιορ ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του, με το να είναι ένας από τους πιο απίθανα ανορθόδοξους αστυνομικούς ντετέκτιβ. Η μέθοδος του αποδίδει και η Μπέθ Ντέιβενπορτ τον προσεγγίζει για να λύσει τον μυστηριώδη θάνατο του αδελφού της. Ένα ιδιόμορφο ειδύλλιο δε θα αργήσει να αναπτυχθεί ανάμεσα τους. Ο κίνδυνος όμως δεν έχει περάσει, όσο ο Ρίτσαρντ Κέιν συνεχίζει το κοινότυπο του σχέδιο για απόλυτο χάος. Μέσα σε ένα κλίμα σοβαροφάνειας, ο Ντρέμπιν θα κληθεί να ξεπεράσει τον προκάτοχό του σε ατάκες, αστεία και ντροπιαστικές σκηνές στην απόπειρα του να δώσει μία λύση σε ένα προφανές μυστήριο.

«Στην καρέκλα του σκηνοθέτη»:

Για να δούμε ποιος έφθασε να κάθεται στην πολυπόθητη θέση ευθύνης, οφείλουμε να ανατρέξουμε στο παρελθόν και να κοιτάξουμε ποιος οφείλεται για τη διαμόρφωση και μεταφορά της πρωταρχικής ιδέας από τη σελίδα στην οθόνη. Η ιδέα των «Τρελών Σφαιρών» αρχικά δεν είχε τις βλέψεις για μία κινηματογραφική έκφανση. Αντιθέτως, ο κωμικός κόσμος των αδέξιων αστυνομικών εξαρχής αποπειράθηκε να κερδίσει τον τηλεοπτικό χώρο μέσα από τη σειρά «Police Squad» (1982). Η τριανδρία των «ZAZ», Ντέιβιντ Ζάκερ, Τζίμ Έϊμπραμς και Τζέρι Ζάκερ δοκίμασαν την τύχη της κωμωδίας τους, δίχως όμως επιτυχία, παρά τις διθυραμβικές κριτικές.

Το πλήρωμα του χρόνου δεν είχε ακόμα φθάσει, αλλά ίσως και οι θεατές της εποχής να μην ήταν έτοιμοι για μία ξέφρενη κωμωδία, που προσεγγίζεται με σοβαρότητα ή καλύτερα σοβαροφάνεια, ενώ προετοιμάζει μέσα από κάθε καρέ το επόμενο αστείο. Το μεγάλο βήμα είχε γίνει με το ξεκαρδιστικό φιλμ με τίτλο «Μια απίθανη… απίθανη πτήση» (Airplane!, 1980), συνεχίστηκε με το ευφυέστατο έργο «Άκρως… τρελό και απόρρητο» (Top Secret!, 1984) για να καταλήξει στην τριλογία των «Τρελών Σφαιρών». Η ανεπανάληπτη ερμηνεία του Λέσλι Νίλσεν σε συνδυασμό με τον καταιγισμό αστείων και αστείρευτης κωμωδίας οδήγησαν τη σειρά σε απίστευτα εμπορικά εισπρακτικά ύψη.

Αν και η τριάδα φωτιά δεν ενεπλάκη δυναμικά στην τρίτη ταινία της σειράς με τίτλο «Τρελές σφαίρες 33 1/3» (Naked Gun 33 1/3: The Final Insult, 1994), οι συζητήσεις για μία νέα προσθήκη σε σταμάτησαν ποτέ. Εντούτοις, κανείς από το αρχικό πλήρωμα δεν πίστευε ότι η συνέχεια της επιτυχίας ήταν δεδομένη. Για αυτό τον λόγο, κάθε πρωτοβουλία για επιστροφή στο σύμπαν του «Φράνκ Ντρέμπιν» τερματίστηκε, παρά την επιθυμία του Νίλσεν να υποδυθεί για άλλη μία φορά τον ατζαμή ντετέκτιβ. Έπειτα, η ιστορία είναι γνωστή, με τον καιρό το είδος της αμερικανικής κωμωδίας έχασε τη δυναμική της και έγινε πτυχή άλλων ειδών, όπως αυτού της περιπέτειας.

Μέσα όμως σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θύμησης και επιστροφής σε καθετί που είχε αποφέρει επιτυχία και κέρδη στο παρελθόν, οι «Τρελές Σφαίρες» βρήκαν ξανά τον δρόμο τους για τις κινηματογραφικές αίθουσες. Αυτή τη φορά, με σκηνοθέτη τον Ακίβα Σάφερ, έναν δημιουργό από το χώρο των «video clip» και της τηλεόρασης, και παραγωγό τον Σέθ ΜακΦάρλαν, τον «θεμελιωτή» της ανορθόδοξης κωμωδίας, η τέταρτη προσθήκη της σειράς κατάφερε να προχωρήσει. Το σενάριο πέρασε από πολλά επίπεδα και στάδια επεξεργασίας, με τους συντελεστές να καταλήγουν στη διαπίστωση, ότι η λογική και η φιλοσοφία της πρωταρχικής αισθητικής έπρεπε να διατηρηθεί.

Πράγματι, οι αναφορές τόσο σε γεγονότα, όσο και αστεία από τα προηγούμενα φιλμ είναι αρκετές και τιμούν την κληρονομιά. Το κομμάτι της παρωδίας αστυνομικών και κατασκοπικών ταινιών, όπως οι «Επικίνδυνες Αποστολές» και το «Kingsman», αποτελεί κεντρικό σημείο της κωμωδίας και της πλοκής. Αν το κοινό έχει παρακολουθήσει τα προαναφερθέντα έργα, απολαμβάνει ακόμα περισσότερο τους σατυρικούς φόρους τιμής. Δε λείπουν τα επαναλαμβανόμενα αστεία, τα αποκαλούμενα «gag», τα οποία συνηθίζονται. Στο σύνολο τους προστίθενται και τα αντίστοιχα με σεξουαλικό, τολμηρό υπονοούμενο, που βρίσκουν τη συλλογική ανταπόκριση των θεατών.

«Στο σετ του ηθοποιού»:

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντούμε τον μοναδικό Λίαμ Νίσον. Ο ηθοποιός κατάφερε μέσα από την καριέρα του να ξεκινήσει ως βοηθητικός ηθοποιός, να εξελιχθεί σε ιδανική επιλογή για ιστορικά δράματα και να καταλήξει στη ηλικία των 56 ετών να πρωτοστατεί σε έργα αγωνίας και δράσης. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Λέσλι Νίλσεν σε ηλικία 57 χρόνων μετέβηκε στην κωμωδία, ένα είδος που υπηρέτησε μέχρι και τον θάνατο του.

Αυτό σημαίνει πως ο Νίσον αποτελεί εξαιρετική επιλογή για τον ρόλο. Η ερμηνεία του κάθε άλλο από κωμική είναι. Ο Σάφερ του ζήτησε να υποδυθεί τον χαρακτήρα του με σοβαρότητα και τον κατεύθυνε αναφορικά με τις κωμικές του παύσεις. Το αποτέλεσμα δικαιώνει και τους δύο, με τον ηθοποιό να μετατρέπεται σε παρωδία του εαυτού του, αλλά να μη χάνει από το κύρος του. Σε συνεντεύξεις δήλωσε ότι δέχτηκε τον ρόλο για να τιμήσει την μνήμη του συναδέλφου του και πως αν η ταινία δεν αποδώσει ικανοποιητικά σε εισπρακτικό επίπεδο, η καριέρα του θα καταστραφεί!

Συμπρωταγωνίστρια του είναι η Πάμελα Άντερσον, η αποκαλούμενη και ως «sex symbol» των 90ς. Η ερμηνεύτρια χρειάστηκε να περάσει από casting για να αποδείξει την κωμική της διάθεση. Στον ρόλο της ως «Μπέθ Ντέιβενπορτ» παρωδεί με τον δικό της τρόπο την επονομαζόμενη «γυναίκα αράχνη» (femme fatale) και είναι απολαυστική. Στα γυρίσματα ανέπτυξε ιδιαίτερη χημεία με τον συμπρωταγωνιστή της, η οποία κατέληξε σε σχέση.

Τέλος, κάθε «νουάρ» φιλμ, ακόμα και παρωδία αυτού, που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να μην έχει τον Ντάνι Χιούστον σε ρόλο ανταγωνιστή. Ο ηθοποιός περνάει πολύ καλά στα γυρίσματα και αυτού βγαίνει μέσα από την ερμηνεία του. Η χημεία με τον Λίαμ Νίσον είναι ήδη εδραιωμένη, ενώ οι αναφορές στον αντίστοιχο ανταγωνιστή του Ρικάρντο Μονταλμπάν (The Naked Gun: From the Files of Police Squad!, 1988) είναι ικανοποιητικές.

Cut! I was being framed:

Κλείνοντας, το έργο θεωρήθηκε μία μικρή επανάσταση στον χώρο της κωμωδίας. Αρκετοί μίλησαν για αναβίωση του είδους, ενώ άλλοι έδωσαν πολιτική διάσταση κάνοντας λόγο για την πολιτική ορθότητα που «σκότωσε» την κωμωδία. Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές. Το βέβαιο είναι ότι αν δε συνεχιστεί η σειρά, θα γίνεται λόγος για μία αχρείαστη προσθήκη σε μία άψογη κωμική τριλογία. Είναι διασκεδαστική, αλλά συνάμα σαχλή. Το στοίχημα για την κωμωδία θα δοθεί στη συνέχεια.

Θα έβαζα με χαμόγελο ένα 6,9/10 σε κλίμακα μέτρησης «προτείνεται».

Διάρκεια: 1 ώρα και 25 λεπτά

Είδος: Κωμωδία-Νουάρ

Σκηνοθεσία: Ακίβα Σάφερ

Πρωταγωνιστές: Λίαμ Νίσον, Πάμελα Άντερσον, Ντάνυ Χιούστον

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Θέατρο #AkivaSchaffer #TheNakedGun #Comedy #Noir #LiamNeeson #PamelaAnderson #DannyHuston