«Prima Facie» (2025): Γροθιά στο στομάχι, σερβιρισμένη από την Λένα Παπαληγούρα!

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Με την ολοκλήρωση του αφιερώματος μας και λίγο πριν την έναρξη ενός νέου, βρίσκουμε χρόνο και χώρο για λίγο θέατρο. Ο λόγος για ένα έργο, που πρωταγωνίστησε την προηγούμενη περίοδο, και επέστρεψε για μία διπλή παράσταση κατά το πέρας του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, «Δημήτρια». Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά το θεατρικό έργο με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Prima Facie» της νομικού Σούζι Μίλερ. Πάμε να δούμε λοιπόν με ποιον τρόπο μεταφέρθηκε ένα πρόσφατο, σύγχρονο κείμενο στην ελληνική σκηνή.

Πλοκή;

Βρισκόμαστε στο Λονδίνο της Μ. Βρετανίας στη σύγχρονη εποχή. Η Τέσσα Ένσλερ είναι μία δυναμική νέα δικηγόρος που έχει καταφέρει να διακριθεί σε έναν κατά τα άλλα ανδροκρατούμενο χώρο. Κάθε δικαστικός αγώνας είναι και μία προσωπική της νίκη σε ένα σύστημα, το οποίο με την αξιοποίηση των κατάλληλων λεκτικών ελιγμών μπορεί να εκτεθεί και να παρακαμφθεί. Κάποια στιγμή, συνάπτει σχέση και δε σεξουαλική με έναν συνάδελφο της από το δικηγορικό γραφείο. Η σχέση τους θα καταλήξει να αποκτήσει έναν χαρακτήρα βίας, εξαναγκασμού και κακοποίησης. Μέσα σε ένα κλίμα έμφυλης βίας και βιασμού, η Τέσσα θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα διάτρητο νομικό σύστημα, που την αντιμάχεται σε κάθε της απόπειρα να αποδείξει την ενοχή του μέχρι πρότινος συντρόφου της.

«Στην σκηνή του σκηνοθέτη»:

Η θέση της σκηνοθεσίας καταλαμβάνεται από τον Γιώργο Οικονόμου, έναν καλλιτέχνη με μακρά πορεία στο θέατρο. Αντιλαμβάνεται επαρκώς το έργο που έχει στα χέρια του και δεν επιθυμεί να προβεί σε πυρηνικές μεταβολές αναφορικά με την απόδοση της σκηνοθεσίας. Αρκείται σε μία μεταφορά που σέβεται την πρωταρχική προσέγγιση και υλικό. Με τη μετάφραση της Δάφνης Οικονόμου και τη βοηθητική συνδρομή της Λίνας Τουρκογιώργη εργάζονται από κοινού με την πρωταγωνίστρια, Λένα Παπαληγούρα.

Το σκηνικό είναι μινιμαλιστικό και συγκεκριμένο. Ο Πάρις Μέξης τοποθετεί ένα κινητό τραπέζι, το οποίο βρίσκεται στην κυριότητα της ερμηνεύτριας. Ο κύριος Οικονόμου δίνει τα σκηνοθετικά ηνία στην ηθοποιό του, για να ορίσει η ίδια το στήσιμο του τραπεζιού, το οποίο άλλοτε χρησιμοποιείται ως δικαστική έδρα και άλλοτε ως φοιτητικό έδρανο. Οι ερμηνείες της χρήσης του και η θέση της κυρίας Παπαληγούρας ως προς αυτό ποικίλουν αποκαλύπτοντας την εκάστοτε συνθήκη.

Πίσω από αυτό, δεσπόζουν δύο κάδρα-οθόνες, με απεικονίσεις που συνδράμουν στην ατμόσφαιρα της σκηνής. Κάποια στιγμή, το πρόσωπο της ερμηνεύτριας εμφανίζεται σε αυτά τα κάδρα, με το κοινό να αλλάζει οπτική γωνία, και την ηθοποιό να «παίζει» με τον εαυτό της. Οι φωτισμοί του Γιάννη Δρακουλαράκου είναι «ζωντανοί». Οι αποχρώσεις αλλάζουν όταν το απαιτεί η πλοκή, αν και γίνεται η απόπειρα να διατηρήσουν έναν ουδέτερο τόνο. Οι ενδυματολογικές, στυλιστικές επιλογές της Μαρίας Τσιώτη ακολουθούν την προαναφερθείσα αισθητική.

«Στο σανίδι της ηθοποιού»:

Πρωταγωνίστρια του έργου είναι η ανεπανάληπτη Λένα Παπαληγούρα. Αφήνει πίσω της την «Αντιγόνη» που μας σύστησε για άλλη μία φορά κατά τη θερινή περίοδο και επιστρέφει σε έναν ρόλο «φωτιά».

Πρόκειται για έναν μονόλογο που δεν κάνει χάρες στην κοινωνό του. Η κυρία Παπαληγούρα είναι υπεύθυνη για όλα, και προφανώς δεν ερμηνεύει μονάχα τον χαρακτήρα της «Τέσσα». Καταφέρνει να γεμίσει ολόκληρη την σκηνή, με τις συμβουλές της Αγγελικής Τρομπούκη (υπεύθυνη για την κινησιολογία) και να βρίσκεται παντού.

Η ηθοποιός έχει τον ρόλο τόσο της αφηγήτριας, όσο και του συνδέσμου της ιστορίας με το κοινό. Πετυχαίνει να δώσει ικανοποιητικό ρυθμό στο κείμενο και να περιγράψει με κατανοητό τρόπο τη θέρμη ενός δικαστικού αγώνα, όπως και τον κυνισμό, που φυτοζωεί στα σπάργανα του νομικού συστήματος. Αναμφίβολα, οι πιο δυνατές στιγμές είναι αφενός η σκηνή που ο χαρακτήρας της «Τέσσα» διασκεδάζει στο κλαμπ, αφετέρου η αντίστοιχη της κακοποίησης.

Η κυρία Παπαληγούρα παλεύει με τον εαυτό της στην επιτυχημένης της απόπειρα να μεταφέρει δύο χαρακτήρες ταυτόχρονα επί σκηνής. Έχει ένταση, ερμηνευτικού νεύρο και ένα εκτόπισμα, αντάξιο -αν δηλαδή δεν το ξεπερνάει- του αντίστοιχου της Τζόντι Κόμερ, η οποία υποδύθηκε τον ρόλο στο Μπρόντγουεϊ.

Clap-Clap:

Αν μπορούμε να προσάψουμε κάτι στο τελικό αποτέλεσμα της παράστασης, αυτό θα ήταν το απότομο και κοφτό της κλείσιμο. Επιλέγει λίγο πριν από το τέλος να αναλάβει την έκφανση ενός μανιφέστου. Αυτό το είχε καταφέρει ήδη πολύ πριν από το τέλος, δίχως την ευθεία αυτή εκδήλωση. Εξαιρώντας τη μικρή διάσταση αυτή, το έργο είναι τρομερό και η μεταφορά του καταπληκτική. Η παράσταση δεν αφήνει τους/τις θεατές ακόμη και ημέρες μετά τη θέαση της.

Θα έβαζα με εντυπωσιασμό ένα 8,5/10 σε κλίμακα μέτρησης «αυτά μου αρέσουν».

Διάρκεια: 1 ώρα και 30 λεπτά

Είδος: Δικαστικό Δράμα

Σκηνοθεσία: Γιώργος Οικονόμου

Πρωταγωνιστές: Λένα Παπαληγούρα

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Θέατρο #ΓιώργοςΟικονόμου #PrimaFacie #ΔικαστικόΔράμα #ΛέναΠαπαληγούρα