«Tron» (1982): Ένα Ψηφιακό Παραμύθι Πολύ Μπροστά Από Την Εποχή Του!

Έχουμε χρόνο για εισαγωγή;

Με αυτό το άρθρο, «πατάμε» το κουμπί της εκκίνησης για το δεύτερο μέρος του αφιερώματος. Αν και εστιάσαμε στο πρόσωπο του νέου δημιουργού, Τζόσεφ Κοσίνσκι, τα ηνία λαμβάνει ο φανταστικός χαρακτήρας με το όνομα «Τρόν» στο ομώνυμο έργο με τίτλο: «Tron» (1982). Πάμε να δούμε με ποιον τρόπο οι οραματιστές πίσω από τον κόσμο του «Δικτύου» και των «Προγραμμάτων» έδειξαν ένα κομμάτι του μέλλοντος στους ανυποψίαστους θεατές της δεκαετίας του ‘80.

Πλοκή;

Βρισκόμαστε στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κατά τη δεκαετία του ‘80. Ο Κέβιν Φλίν είναι ένας νεαρός προγραμματιστής, ο οποίος σχεδίασε ένα πολύ διάσημο και εμπορικό «video game». Ο διευθυντής της εταιρείας «Encome», Έντουαρντ Ντίλιντζερ, με τη χρήση ενός προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης με όνομα «Master Control», κατάφερε να αποκλείσει τον Φλίν από τα πνευματικά του δικαιώματά. Εντός του «Δικτύου» υπάρχουν οι αποδείξεις που χρειάζεται. Οι συνάδελφοι του, Άλαν και Λόρα τον βοηθούν να εισέλθει στην εταιρεία και να αποκωδικοποιήσει τον κώδικα εκ των έσω. Το «Master Control» όμως με τη χρήση ενός πειραματικού προβολέα, τον ψηφιοποιεί και τον εισάγει εντός του «Δικτύου». Μέσα σε ένα κλίμα μετάβασης σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζει ψηφιακά όρια, ο Φλίν και το πρόγραμμα ασφαλείας, «Τρόν» θα ενώσουν τις δυνάμεις εναντίον του «Master Control», σε μία ψηφιακή σύγκρουση ανάμεσα σε «Χρήστη» και «Πρόγραμμα».

«Στην καρέκλα του σκηνοθέτη»:

Η ιστορία του «Tron» δε θα μπορούσε να μεταφερθεί στην ασημένια οθόνη εκείνη την εποχή από τον οποιονδήποτε. Για να είμαστε ειλικρινείς, η ιδέα του «Tron» δε θα μπορούσε να συλληφθεί εκείνη την περίοδο για να μεταφερθεί ούτε καν στο χαρτί από οποιονδήποτε. Ο Στίβεν Λίσμπεργκερ εντούτοις δεν επιθυμούσε να είναι ένας καλλιτέχνης της σειράς του. Οι ιδέες του ήταν πρωτοποριακές, με το όραμα του να ξεπερνάει τα όρια των δυνατοτήτων του. Απέδειξε το εύρος της φαντασίας του με το κινούμενο σχέδιο: «Animalyphics» (1980), και τα θεμέλια για μία σύμπραξη ανάμεσα στο «animation» (ψηφιακή) και το «live action» (πρακτική) τέθηκαν.

Οι απαιτήσεις και οι δυσκολίες της μεταφοράς της πρωτότυπης του ιδέας δεν άργησαν να φανούν. Ο σκηνοθέτης θέλησε να εισάγει τον νέο αυτό κόσμο μέσα από μία αναλογία. Αποφασίζει να απεικονίσει την πόλη του «Λός Άντζελες» με τρόπο που να φαίνεται μία «δικτυακή συμμετρία». Με αυτή την εικόνα στο μυαλό των θεατών, προχωράει προοδευτικά την πλοκή του μέχρι να φθάσει στην είσοδο του ψηφιακού κόσμου. Για την ανάδειξη αυτού χρειάστηκε η χρήση ψηφιακών εφέ, σε μία εποχή που δεν επέτρεπε στον υπολογιστή να παρέμβει στον κινηματογράφο. Η πληθώρα των φιλμ της περιόδου διέθετε είτε πρακτικά σετ, είτε αυθεντικές τοποθεσίες.

Η γεωμετρία του χώρου καθίσταται σαφής και αποκαλύπτεται, από τον «Τερματικό Σταθμό» και τη «Θάλασσα Της Προσομοίωσης», μέχρι το «Αεροσκάφος Του Σάρκ» και την «Αρένα Των Μηχανών». Εκ των υστέρων, πρόκειται για μία διττής φύσεως εισαγωγή, αφενός του νεοεισαχθέντος κόσμου, αφετέρου του ταξιδιού του ήρωα. Το μεγάλο στοίχημα ωστόσο δόθηκε όταν παρουσιάστηκε η ανάγκη παράλληλης απεικόνισης, χαρακτήρων και περιβάλλοντος χώρου. Η τεχνολογία δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα ο Λίσπεργκερ να «χακάρει» το ίδιο του το σύστημα και να κινηματογραφήσει σε δύο ταχύτητες. Οι ηθοποιοί καλύφθηκαν κινηματογραφικώς «ασπρόμαυρα» σε φίλμ των 65mm.

Έπειτα, το υλικό πέρασε μέσα από ειδικό φωτογραφικό εκτυπωτή. Οι σχεδιαστές έδωσαν χρώμα στις «ψηφιακές» στολές των «προγραμμάτων» επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία στο χέρι. Τέλος, φώτισαν με «blacklit» τα νεοσύστατα κάδρα, με απώτερο σκοπό να πετύχουν τη μέγιστη απόδοση εγγενούς φωτός των κουστουμιών. Η διαδικασία ακολούθησε τις επιταγές της «φωτοχημικής βαφής» και χρειάστηκαν 200 σχεδιαστές και 18 μήνες για το τελικό αποτέλεσμα που φθάνει στη μεγάλη οθόνη. Στα του έργου, ο σκηνοθέτης προσεγγίζει τη γενική ατμόσφαιρα της ταινίας του σαν «video game». Οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν ολοένα αυξανόμενους κινδύνους, σταματούν τη δράση για ξεκούραση και συμβουλή και συνεχίζουν. Ο ρυθμός είναι γρήγορος ελλείψει τεχνολογίας, ενώ ο τόνος αποδίδει κάτι το ονειρικό και περιπετειώδες.

«Στο σετ του ηθοποιού»:

Οι ηθοποιοί σε αυτό το φιλμ ερμηνεύουν χαρακτήρες σε δύο διαστάσεις, την πραγματική και τη ψηφιακή. Πρωταγωνιστής του φιλμ είναι ο εν γένει «μάγκας» Τζέφ Μπρίτζες στους ρόλους των «Κέβιν Φλίν» και «Κλού». Ο ερμηνευτής έχοντας ήδη μία δεκαετία στη βιομηχανία, αντιλαμβάνεται την ιδέα και παίζει με τον κατεξοχήν του τρόπο, άνετα και χαλαρά. Αναφορικά με την σύντομη του παρουσία σαν πρόγραμμα «Κλού» αποδίδει μία πιο σοβαρή και ψυχρή κατεύθυνση, πλήρως διακριτή από τον κυρίως χαρακτήρα του.

Αυτή η τακτική υιοθετείται και από τους συμπρωταγωνιστές του. Στον ρόλο των «Άλαν/Τρόν» έχουμε τον Μπρούς Μποξλέιτνερ. Στον πραγματικό κόσμο είναι ένας συμπαθής συμπρωταγωνιστής, ενώ στον ψηφιακό αντίστοιχο είναι ο μεγάλος ήρωας και υπερασπιστής των «Χρηστών». Γίνεται πρωταγωνιστής, και παρά το γεγονός ότι ο τίτλος φέρει το όνομα του, είναι η τελευταία φορά που τον βλέπουμε εν δράσει. Η Σίντι Μόργκαν στους ρόλους των «Λόρα/Γιόρι» και ο Ντέιβιντ Βάγκνερ αντίστοιχα στους «Ντίλιντζερ/Σάρκ/Master Control» είναι εξαίρετοι, με τον τελευταίο να διατηρεί τον ψυχρό του τόνο σε κάθε χαρακτήρα που υποκρίνεται.

Cut! It’s a wrap, programs:

Κλείνοντας, αυτό το έργο είχε στραμμένο το βλέμμα του προς το μέλλον και την τεχνολογική επανάσταση που θα συμβεί κατά τα επόμενα χρόνια. Δεν κατάφερε να επικοινωνήσει το όραμα του στο κοινό της εποχής, με συνέπεια να καταλήξει σε εισπρακτική αποτυχία. Πέτυχε όμως να θέσει τα θεμέλια για όσα θα ακολουθήσουν, κυρίως τον επόμενο αιώνα, με την αριστουργηματική ταινία: «Tron Legacy» (2010).

Θα έβαζα με σεβασμό για το πρωταρχικό όραμα ένα 8,5/10 σε κλίμακα μέτρησης «αυτά μου αρέσουν»

Διάρκεια: 1 ώρα και 36 λεπτά

Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας

Σκηνοθεσία: Στίβεν Λίσμπεργκερ

Πρωταγωνιστές: Τζέφ Μπρίτζες, Μπρούς Μποξλέιτνερ, Σίντι Μόργκαν, Ντέιβιντ Βάγκνερ

#ΓιώργοςΤοκμακίδης #GiorgosTokmakidis #Blog #WritersOfTheDigitalRoundtable #Writehood #Άποψη #Κριτική #Κινηματογράφος #StevenLisberger #Tron #ScienceFiction #JeffBridges #BruceBoxleitner